Gaan We Weer - Sex Verhalen

Gaan We Weer

... ,,Dit is een fucking andere wereld, en daarboven zou de doorgang naar onze wereld moeten zijn. En dat is geen grap.’’ Zei ik haar toen wat streng. Maar ik was gewoon bang. Alles ging mis. Ik wilde duidelijk zijn. Haar duidelijk maken dat dit dus echt geen grap was. Ze keek nog een keer met haar grote ogen om haar heen en werd toen aan de kant geduwd door een groot paars wezen wat nog net half beleefd zich excuseerde daarna. Het was een Dreanei. Superecht! Ze keek naar het figuur en dan naar mij.,,Dus dat is geen kostuum?’’ Vroeg ze dan enkel en nadat ik m’n hoofd had geschud, zag ik haar even slikken. ,,Wat is dat dan?!’’ Vroeg ze me daarop gelijk. Ik gniffelde er om.,,Dat wil ik je een andere keer wel uitleggen. Goed? We moeten eerst even iets uitzoeken eerst.’’ Zei ik haar goedmoedig, maar ook met wat ernst. Ik vond het leuk dat ze nu ten minste wat lichte interesse toonde en naast die figuur, liep hier nog van alles en nog wat rond, wat wel wat uitleg zou kunnen gebruiken. Maar niet nu. Want op zich zou ik het niet erg vinden om vast te zitten in deze wereld met het meisje van m’n dromen, maar de bedoeling was het niet. En dus nam ik haar mee terug naar binnen naar onze kamer. ,,Ik weet niet wat er aan de hand is. Maar het is helemaal mijn schuld.’’ Zei ik haar eerst. ,,En sorry daarvoor dus. Maar ik maak geen grapje. Het is dom en kinderachtig, maar ik wilde indruk op je maken op deze manier. En nu zitten we denk ik vast. Het mag dan super clichématig zijn, maar ik had ...

... een doorgang in die kast verstopt. En ik weet gewoon niet wat er mee gebeurt is. En dus weet ik ook niet hoe ik naar huis moet nu.’’ Mijn stem werd steeds zwakker en begon me steeds meer te schamen voor m’n acties. Hoe dom kon iemand zijn. Nou, ik voelde me nu echt heel dom.,,Ach, dat geeft niet. Het komt wel goed.’’ Zei ze dan tot mijn verbazing. Zij was overigens het allerliefste meisje wat ik kende. Al was het er tot nu toe nog niet uitgekomen. Maar ze zag m’n wanhoop. M’n lichte wanhoop. Ik was niet bang om hier vast te zitten. Alles behalve. Maar ik was wel bang dat zij boos op me zou zijn door haar hier te houden. Maar als ik me dan wat ontredderd opstelde, matigde ze vaak al snel en kwam ze me op deze manier tegemoet. Met een beetje compassie. Ik hoorde haar zelfs even gniffelen. ,,Het is mooi hoor hier.’’ Zei ze dan en ze keek nog even om haar heen. Hier was alleen die kamer. Niet zo heel bijzonder. Wel helemaal in de stijl van Warcraft natuurlijk. Geen elektriciteit dus en dan maar op het nachtkastje en aan het plafond een olielamp. Het was wel sfeervol. ,,Nou, laten we dan maar op zoek gaan naar een oplossing?’’ Stelde ze toen wat twijfelachtig. Ik wist dan ook niet in hoeverre ze me nu opeens wel serieus zou nemen. Ik zuchtte en ik knikte naar haar en hervond wat moed.,,Ik heb een plekje in de stad, waar ik graag kom om na te denken. Daar word ik rustig en zie ik alles veel duidelijker. Daar ga ik naartoe om na te denken nu.’’ Zei ik dan alsof ik een lichte vorm van ...