Gaan We Weer - Sex Verhalen

Gaan We Weer

Dit is een probeerseltje. Een poging om fantasy nog eens te combineren met opwinding. En daarnaast een andere schrijfstijl aangehouden.Check ook m'n profiel pagina. Die is geupdate en wil een nieuwe manier aanhouden om mijn verhalen te delen.Laat me weten wat je van dit alles vind!*,,Leuk hoor die laarsjes.’’ Lachte ze dan naar me. Pestend. Bijna giechelend.,,Ja, wacht maar.’’ Zei ik haar dan ook.,,Hoezo?’’ Vroeg ze dan gelijk licht verontwaardigd.,,Nou, als je wist waar we waren, zou je weten dat een paar stevige laarzen niet verkeerd van pas komen hier.’’ Ging ik er dan wat fel tegen in.,,Ja, uhm, waar zijn we eigenlijk?’’ Vroeg ze me toen maar voorzichtig en ze keek eventjes om haar heen.,,Wel eens gehoord van Warcraft?’’ Vroeg ik haar dan snel, en ze schoot weer in de lach.,,Mijn God, ja, van Southpark.’’ Brulde ze dan bijna. Maar ze had zichzelf nog geen moment af gevraagd waar ze dan ook echt daadwerkelijk was. Het zag er ook allemaal zo echt uit.,,Ja, die aflevering is te gek.’’ Gaf ik dan eerst wat schamend toe. ,,Maar daar doelde ik niet op.’’ We stonden in een kamer. Een bed in het midden. Tegen de ene muur een kast en bij de ander een schilderij. Het zou Un’Goro kunnen zijn. Of misschien Blackrock. Er was een berg afgebeeld, en voor haar was het niet meer dan dat. Zij zou het niet kunnen weten. Gewoon een berg, meer niet. Maar ik liep naar het raam en deed dat open. De houten balken kraakten even en daarna stroomde de frisse lucht binnen. ,,Kijk dan, hoe cool.’’ ...

... Zei ik haar en maakte ruimte voor haar om even uit het raam te hangen. Daarna was ze wel stil. Een moment keek ik naar haar lange slanke lichaam wat voorover gebogen stond en zich verwonderde aan alles buiten voor op het plein. Ik had veel te veel moeite gedaan om indruk op haar te maken. Maar nu ze uiteindelijk ook echt onder indruk was, kon ik er gelijk even gebruik van maken.,,Serieus? Waar kijk ik naar? Wat is dit allemaal?’’ Vroeg ze droog en ik lachte er nog om.,,Dit is Warcraft. We zitten in de game. Alleen is dit geen game nu. Snap je?’’ Ze kwam overeind en keek me even vervreemd aan met haar grote groene ogen.,,Uhh, nee. Ik snap dit niet.’’ Ik werd vervolgens een beetje arrogant en dacht nu echt m’n slag geslagen te hebben.,,Ik heb dit gebouwd. Of althans, tot leven gebracht. Voor jou.’’ Zei ik met een beetje bravoure. Het was dan ook een hele prestatie.,,Voor mij? Ik speel dat spel niet eens.’’ Zei ze dan wat gefrustreerd al, en ze kon me horen zuchten in gedachten.,,Nee, maar… het is voor jou. Van mij. Bedoel ik.’’ En ik krabbelde maar even aan m’n hoofd. Ze keek weg. Het werd ongemakkelijk.,,Jasper. Wat bedoel je nou?’’ Ik krabbelde vervolgens ook maar achter m’n oor. Ik kon geen kant meer op. Ik dacht dat ze het wel wist. Dat ik haar ontzettend leuk vind. Meer dan dat zelfs. En als ze dat weet, is dit toch ook niet zo moeilijk om te begrijpen. Dat ik moeite gedaan heb om een wereld voor haar alleen tot leven te wekken. Niet dat ze daarom gevraagd had. Maar toch. ...