1. Gaan We Weer


    Datum: 3-1-2018, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... autisme had, en voelde me ook een beetje zo naar haar toe. ,,Blijf je hier?’’ Vroeg ik haar dan daarna.,,Laat je me alleen?’’ Vroeg ze dan op precies de goede toon, waardoor ik meteen begon te twijfelen. ,,Doen ze me niets dan?’’ Vroeg ze daarna. Daar ging het haar dus meer om. Ze leek wel iets te beseffen dat dit echt was.,,Ik wil je niet alleen laten liever. Want deze wereld is echt supergroot, en we hebben geen telefoon of wat dan ook. Dus je moet hier blijven, of mee gaan, maar… ik heb liever dat je hier blijft. Hier is het veilig.’’ Sprak ik haar rustig toe.,,Ik ga liever mee dan.’’ Jammerde ze dan meteen wat zielig, en ik brak dan ook ter plekke voor haar. Ze hoefde geen moeite te doen om bij mij haar zin te krijgen. En dan ging het nu nog om niets. Maar hoe vaak ik haar wel niet gered heb op school en daar buiten doordat ze me enkel lief toesprak. Ik was dan ook echt kansloos. Maar als ze hier in de problemen zou komen te zitten, konden het weleens echte serieuze problemen zijn. Ik gebaarde haar dan ook mij te volgen.,,Je moet geen aandacht trekken, okay?’’ Stelde ik haar dan min of meer in staat, waarop ze knikte en we niet veel later weer de Inn uitliepen en het plein op. Ze volgde me braaf de steegjes en straatjes door van het grote Stormwind, en hield zich stil. Voor even dan. Het was ook niet om de hoek. Zeker een halfuur lopen.,,Spreken ze Engels hier?’’ Vroeg ze me dan op den duur met wat voorzicht in haar stem.,,Nee.’’ Antwoordde ik kort.,,Nou omdat op de ...
    ... borden allemaal Engelse dingen staan?’’ Vroeg ze me dan af. En dat was wel zo. β€˜β€™Lion’s Rest’’ Stond er op een houten wegwijzertje voor een grote stenen poort die tot de β€˜β€™Mage Quarter’’ leidde. Dat waren inderdaad Engelse woorden. Bij het maken van deze wereld had ik er eerst voor gekozen het allemaal vrij naar het Nederlands te vertalen. Maar daar zag ik later toch van af. Taal boeide hier niet. Niet te vergelijken zoals bij ons. En dat legde ik haar ook uit.,,Ook kennen ze hier geen Engels of Nederlands. Ieder ras z’n eigen taal. En wat wij nu spreken, wat voor ons Nederlands gemengd met Engelse benamingen is, noemen hun β€˜β€™Common’’. En dat is dan weer Engels voor ons, maar dus niet voor hun.’’ Ik deed m’n best maar zag toch al snel dat ik haar aandacht niet volledig had.,,Ow, okay.’’ Kreeg ik dan enkel nog te horen. Het was ook wat veel om uit te leggen, maar daarnaast maar een ontzettend klein deel van alles wat ik haar nog zou moeten uitleggen, als we hier niet weg konden gaan. We passeerde straatjes en steegjes. Kwamen mensen tegen. En ander volk. Ik zag haar kijken, maar ze hield zich in. Soms staarde ze net wat te lang naar een figuur met tentakels aan zijn kin of een rechtopstaande pandabeer die zich zat te verrijken met de keuken van Stormwind bij een van de vele kraampjes op straat. ,,Ik heb ook wel honger.’’ Zei ze me dan zachtjes. Maar ik vond dat we geen tijd hadden om nu aan eten te denken.,,Thuis. Okay?’’ Sprak ik haar dan ook even bemoedigend aan en hoopte haar zo ...
Β«1...345...19Β»