De bezorgster - Sex Verhalen

De bezorgster

... mooie meisje niet op haar mondje was gevallen, en daar hield hij wel van. Ze was ook niet verlegen. "Volgens mij zie jij dat niet verkeerd, Hanneke. Ik zie niet helemaal, waarom mensen elkaar niet naar de leeftijd zouden mogen vragen. Ik ben zesentwintig." "Dat is nog lekker jong." complimenteerde ze hem lachend. "Dank je. Volgens mij ben jij niet op je mondje gevallen." "Hoe kom je daar zo ineens bij?" vroeg ze verwonderd. "Nou ja, de manier waarop jij over mijn leeftijd begon, bij voorbeeld. Ik denk, dat jij niet gauw om een antwoord verlegen zit." "Soms is dat wel gemakkelijk." glimlachte ze, "Maar bedankt voor het compliment." "Geen dank, ik zal even koffie voor je halen. Zou je je jas trouwens niet eens uit doen? Zo lijkt het net, alsof je weer weg wilt." "O, dank je." zei ze lachend, terwijl ze haar jas uittrok. "Dat klinkt alsof ik welkom ben." "Zo klinkt het niet, zo is het bedoeld." grinnikte hij, zette een mok koffie voor haar neer en ging weer zitten. Nu Hanneke haar jas uit had, zag hij dat ze behalve een knap gezichtje ook een goed figuur had. Hij vond dit meisje aantrekkelijk, maar hoofdzaak was voor hem dat ze haar werk goed deed. Een half uurtje later stond ze op en zei: "Nou, ik moet nu maar weer naar huis. Bedankt voor de koffie, en tot ziens." "Geen dank, en inderdaad tot ziens." De daarop volgende maanden leerden Peter, dat Hanneke haar werk inderdaad voortreffelijk deed, zo mogelijk nog beter dan Henk. Ook bij slecht weer bezorgde ze niet alleen de ...

... krant, maar vrijdags ook de tijdschriften stipt op tijd; ze was nog niet één keer te laat geweest. In die tijd zag Peter haar nogal eens, vaker dan hij Henk had gezien, en ze hadden elkaar beter leren kennen en waarderen. Maar het weer werd er niet beter op; de herfst was duidelijk bezig in de winter over te gaan, het werd kouder en het weer slechter. Een probleem voor haar was ook, dat ze vrijdags twee keer door haar wijk moest: de eerste keer voor de tijdschriftabonnees, en dan nog eens voor de krant. Op een vrijdag achter in november was het echt snerpend koud en de regen viel al de hele dag met bakken tegelijk uit de hemel. Maar 's middags om half twee reed Hanneke met haar fiets het pad naar Peters huis op om hem zijn tijdschriften, waar enkele vakbladen bij waren, te bezorgen. Toen ze die door de brievenbus had geschoven, hij was niet thuis, maakte ze rechtsomkeert en peddelde terug naar kantoor, in de hoop dat de krant klaar zou zijn tegen de tijd, dat ze daar aankwam. Peter kwam thuis en rende van zijn auto naar de voordeur, want de regenbui, die al de hele dag boven de streek had gehangen, ging nu vergezeld van striemende hagel. Binnen gooide hij zijn natte jas uit en bracht allereerst het koffiezetapparaat aan de gang. Hij wilde, als hij van zijn werk kwam, altijd eerst een mok koffie hebben. Na de verwarming wat hoger te hebben gedraaid ging hij naar boven om zich te douchen. Toen hij weer beneden kwam, bleek er nog geen krant te zijn. Dat had wel het geval moeten zijn, ...