De bezorgster - Sex Verhalen

De bezorgster

... terwijl hij nog een keer koffie inschonk. "Ik kijk liever naar mooie meisjes." "Tja, ik vind haar mooi, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar misschien zie je haar wel niet vaak, want wij zien elkaar ook niet zo vaak." grinnikte Henk. "Nou ja, we zien wel. In al die tijd, dat jij hier bezorgd hebt, heb ik de krant maar een keer wat later dan gewoonlijk gehad, en dat is helemaal niet erg. Maar de tijdschriften heb ik deels voor mijn werk nodig, en die kunnen niet te laat zijn." "Weet ik, Peter. Ik heb het Hanneke ook al gezegd, dat voor jou vooral de tijdschriften belangrijk zijn. De krant mag ze desnoods vergeten." "Helemaal niet!" protesteerde Peter, terwijl Henk begon te lachen waarop hij het zelf ook deed. "Het is weliswaar geen ochtendkrant, maar toch wil ik hem hebben." Die maandag werd er bij Peter aan de deur gebeld. Hij was iets vroeger van zijn werk in de stad thuisgekomen en stond nog in de gang om zijn jack aan de kapstok te hangen. Hij deed open en er stond een mooi meisje, dat hem met haar vrij grote ogen vriendelijk aankeek. "Dag," zei ze, terwijl ze haar hand al uitstak, "ik ben Hanneke. En hier is de krant. Die krijgt u voortaan van mij." "Goh, wat leuk dat je je even komt voorstellen." zei Peter verrast, terwijl hij haar een hand gaf en merkte, dat zij een stevige handdruk had. "Kom er even in, als je tijd hebt." "O, jawel, hoor. U bent mijn laatste adres, hierna kan ik naar huis." antwoordde ze, terwijl ze de gang instapte. "Zal ik even koffie ...

... voor je zetten?" "Graag, dank u." "Als je die koffie ook wilt hebben, dan moet je rap ophouden met 'u' tegen mij te zeggen. Ik heet Peter, dat zei Henk ook altijd." "Ja, Peter heeft mij wel meer over je verteld." zei ze glimlachend, toen ze in de kamer in een fauteuil ging zitten. "Zoals?" wilde hij weten, terwijl hij in de open keuken het koffiezetappraat aan de gang bracht. "Dat ik de krant rustig mag vergeten, zo lang je je tijdschriften maar stipt op tijd krijgt." "Dat laatste klopt als een bus. Maar heeft Henk je ook verteld, dat dat eerste niet waar is?" "Ja, hoor. En ook al had hij dat niet gedaan, dan had je je krant nog wel gehad. Mensen, die voor een krant betalen, krijgen er altijd een." "Weer of geen weer?" "Weer of geen weer." "Weet wat je zegt, meid." zei Peter, nadat hij het koffiezetapparaat had gestart en tegenover haar was gaan zitten. "Henk moest hier wel 'es in een hagelstorm naar toe, en voor bezorgers woon ik op een rot plek." "Nou ja, een beetje uit de buurt." glimlachte ze, "Maar toch wel prettig, volgens mij. Ik denk, dat je privacy hier verzekerd is." "O, dat is beslist waar. En ik woon hier ook met veel plezier, maar voor jullie lijkt het me niet altijd even leuk." "Ach, wat zal ik zeggen? Het hoort er bij. De volmaakte baan bestaat niet. Overal is wel wat." "Je klinkt heel verstandig. Hoe oud ben je, als ik vragen mag?" "Zeventien. Maar als jij mij naar m'n leeftijd mag vragen, mag ik het jou ook. Of zie ik dat verkeerd?" Peter begreep wel, dat dit ...