De bezorgster - Sex Verhalen

De bezorgster

... want de uitgever garandeerde bezorging voor vijf uur 's middags. Maar het was zulk beestachtig weer, dat hij er serieus aan twijfelde of hij die dag wel een krant zou krijgen. Hij verwachtte half en half eerder een telefoontje van Hanneke waarom hij er die dag niet een zou krijgen, maar hij wist ook, dat dat niet zou komen. Inwendig hield hij er echter wel serieus rekening mee, dat de krant vandaag niet zou komen. En hij had er nog begrip voor ook, want toen hij even – blij, dat hij binnen was – uit het raam keek en door het slechte weer bijna niets zag, probeerde hij zich Hanneke in dit weer voor te stellen, en hij had al bij voorbaat medelijden met het meisje, dat hij in de loop van de tijd was gaan waarderen. Hij begon zijn eten klaar te maken en keek intussen met een scheef oog naar de televisie, waarop het ook al slecht weer was. Nadat hij gegeten had, deed hij borden, bestek en pannen in de afwasmachine – hij had er een hartgrondige hekel aan om dat zelf te doen – en ging met zijn tijdschriften in de voorkamer zitten, zich half en half realiserend dat er nog steeds geen krant was. "Die komt nu ook niet meer." dacht hij bij zichzelf, "Ik zal morgen wel even bellen of ik er nog een kan krijgen." Hij wist niet, dat het bij de uitgever al vanaf kwart over vijf telefoontjes regende, waar de krant bleef. Tegen iedereen werd gezegd: "Alle bezorgers zijn op tijd de deur uitgegaan, maar gezien het weer kan het nu wel iets langer duren." Dat duurde het inderdaad. Tegen achten ...

... hoorde Peter de brievenbus en zag iemand staan in wie hij Hanneke meende te herkennen. Geschokt, dat ze ondanks het beestenweer toch was gekomen, rende hij naar de voordeur en rukte die bijna open. De arme stakker zag eruit als een verzopen katje en wankelde van vermoeidheid. Ze keek hem even aan, en Peter zag dat het huilen haar nader stond dan het lachen. "Och, lieve schat!" riep hij vol medelijden uit, "Kom je die rotkrant toch nog brengen? Dat had morgen ook wel gemogen, hoor." "Nee, Peter." klonk het vermoeid, "De krant van vandaag wordt vandaag bezorgd, en niet morgen." "Meid, meid, wat zie je er uit!" riep hij aangedaan, "Kom er in, en zorg eerst maar dat je wat op temperatuur komt." Met een dankbare glimlach kwam ze binnen, en hij hielp haar uit haar jas, die hij aan de kapstok hing. "Ga maar naar binnen. Koffie?" "Graag, dank je." Het viel hem op, dat ze zich bijna in de bank liet vallen, zo moe was ze. Terwijl hij met de koffie bezig was, zei ze met een zware zucht: "Jemig, wat een weer, zeg. Niet normaal meer. Wat ben ik moe." "Dat kan ik me voorstellen." knikte hij, terwijl hij tegenover haar ging zitten. "Peter, ik ben heel blij dat ik hier even op adem mag komen." "Het is geen enkele moeite." verzekerde hij haar. "Straks ga ik naar huis, en dan geef ik mijn koninkrijk voor een hete douche." "O, meid, dat kun je hier ook wel doen." bood hij direkt aan, "Ik denk, dat ik wel een paar kleren voor je heb, die je even aan kunt trekken; dan hangen we deze eerst maar even ...