Het huwelijk is heilig! (1) - Sex Verhalen

Het huwelijk is heilig! (1)

... een echte ramp, ofwel ben, ik overgevoelig,” reageerde Eli fel. “Alleen al de manier waarop hij naar me kijkt, maakt al dat ik mezelf vies ga voelen.” “Ik zag hem kijken, ja. Ik kan niet zeggen dat hij zijn best doet om dat subtiel te doen.” “Zo kijk je toch niet naar een vrouw, John. Ik voel me onder zijn blik als een olifant onder een microscoop. Gelukkig kijk jij niet op die manier naar me.” “Ik doe het wél subtiel, Eli.” John grinnikte. “Die is goed,” lachte Eli. “Ik dacht dat jij een heer was, maar je houdt me gewoon voor de gek.” “Ik bén een heer. Nou ja, ik wil zeggen… Oké, ik geef toe dat ik graag naar je kijk, maar dat wil niet zeggen dat ik over je heen ga kwijlen zoals Bouwens dat doet.” Eli keek John aan met een blik die het midden hield tussen ernst en amusement. “Je hebt me dus wel degelijk in de gaten gehouden, is het dat wat je bedoelt?” “Euh… ja. Ik ben ook maar een man hé en jij bent een aantrekkelijke vrouw, dus heb ik op je gelet, én… je hoort me niet klagen.” “Ik heb dat liever niet, John. Ik wil niet dat je op die manier naar me kijkt.” John begreep dat hij zich wat onhandig had uitgedrukt en dat zat hem niet lekker. “Kijk, Eli, Wat ik probeer te zeggen, dat is dat jij minstens zo goed werkt als je eruit ziet. Zo’n complimentje is toch niet zo erg.” Het duurde enkele seconden voor hij antwoord kreeg. “Nee… ik denk het niet,” zei ze aarzelend. “Alleen ben ik het niet gewoon om complimentjes te krijgen. Tenminste, niet over iets wat niet met mijn werk te ...

... maken heeft.” “Dat kun je niet menen,” reageerde John snel. Ik durf te wedden dat jouw man je regelmatig zegt hoe mooi je bent en hoe blij hij is dat hij dag in dag uit naar je mag kijken.” “Nee hoor,” zei Eli glimlachend. “Dat is niet echt iets waar Tom zich mee bezig houdt.” “Ach zo…” John wist niet direct wat voor zinnigs hij haar kon antwoorden en dus startte hij de auto maar. “Ik denk dat ik je maar eens terug bij jouw auto af moet zetten, zodat jij naar huis kunt.” “Oh… Ik ging ervan uit dat je nog zou willen bespreken wat we vandaag al deden en wat we morgen willen bereiken. Ik wordt nog niet thuis verwacht hoor. We spraken af dat Tom de kinderen na het eten zou helpen met hun huiswerk en nog iets leuk met ze zou doen tot het bedtijd is. Ik heb dus nog wel wat tijd.” “In dat geval… Zullen we onderweg ergens stoppen voor een hapje en een drankje?” “Een goed idee, John, laat ons dat maar doen.” “Mooi” zei hij. “Mag het dak open of is dat een probleem voor je haren?” “Nee hoor, doe maar,” zei ze. “Het weer is er mooi genoeg voor.” Met een druk op de juiste knop zette John de transformatie van de Mercedes in werking. “Wauw! Dit zou mijn vader moeten zien. Hij is een echte autofreak.” De warme emotie die doorklonk in haar stem had John nog niet eerder opgemerkt. “Dit is voor mij het ‘spel’ gedeelte van mijn ‘altijd werken en nooit spelen’ uitspraak van daarstraks,” grinnikte John. Hij schakelde en stuurde de wagen behendig het drukke avondverkeer in. Weldra waren ze op de ...