Het huwelijk is heilig! (1) - Sex Verhalen

Het huwelijk is heilig! (1)

... snelweg. “Waar verblijf jij?” vroeg Eli op het moment dat ze Bazel binnenreden. John keek even haar kant op en zag hoe haar honingblonde haren speels dartelden in de wind. “Daar,” wees hij naar een groot reclamepaneel boven op het dak van zijn hotel. “Hebben ze daar niet iets te eten, John?” “’s Avonds allicht,” zei hij. “Als jij daar genoegen mee neemt, dan is dat voor mij ook goed.” “Mooi, dan kunnen we het onderwijl nog wat over onze zaak hebben.” Het gaf John een goed gevoel dat ze het over ‘onze zaak’ had. Het betekende dat Eli zich wel degelijk betrokken partij voelde. Er waren weinig mensen in het restaurant en de muziek stond zacht genoeg om een degelijk gesprek mogelijk te maken. Ze kozen een tafel bij het raam, kregen de menukaart en bestelden. “Ik had net een verontrustende gedachte,” zei Eli toen de kelner hun drankjes had gebracht. “Oh? Vertel eens…” Ik bedacht me zojuist dat het best vreemd voelt om met een andere man dan de mijne aan tafel te zitten. Ik ben dat niet gewoon zie je.” “Voor mij is dit niets ongewoons hoor. Dit is niet meer dan een zakendiner, bedoeld om een drukke dag af te ronden en om onze strategie voor morgen te bepalen.” “Dat weet ik wel maar ik vroeg me af of het ook zo zou overkomen als een kennis mij hier met jou zag zitten.” Maak je daarover maar geen zorgen, Eli. Vanochtend vertelde je me dat je intussen wel weet wat er nodig is om in jouw branche succes te hebben. Dit is iets wat er gewoon bij hoort. Ja toch?” Eli zuchtte en gedurende ...

... enkele seconden was haar blik op het tafelblad gericht. “Je hebt gelijk,” zei ze, zodra ze hem weer aankeek. “Ik probeer het wel om net zo hard en zakelijk over te komen als mijn mannelijke collega’s bij me op kantoor maar soms lukt me dat gewoonweg niet.” “Dat zijn mannen, Eli. Daar kun jij jezelf maar beter niet mee vergelijken. Als vrouw heb jij allicht een andere stijl en andere troeven. Is het niet beter om altijd en overal jezelf te blijven en gewoon Eli Steiner te zijn?” “Ik weet het niet,” zei ze, meer tegen zichzelf dat tegen hem en dus gaf John het gesprek maar een andere wending. “Wat is jouw indruk over wat we vandaag te zien kregen? Ik weet al dat jij geen goed gevoel overhield aan onze eerste ontmoeting met Willy Bouwens, maar heb je verder al iets kunnen ontdekken?” “Nog niet echt, behalve dan dat het beeld dat jij me vooraf van die man schetste wel degelijk klopt. De figuur van Bouwens past helemaal in het beeld dat ik heb van een onderkruiper en een bedrieger. Ik twijfel er niet aan dat we in de komende dagen wel het een en ander zullen vinden.” “Dat denk ik ook,” zei John. “Ik kijk er al naar uit om de volgende dagen maar eens flink voor detective te spelen.” “Zoals jij dat zegt, heeft het een clandestiene bijklank,” grijnsde Eli, “maar ik ga niet ontkennen dat ook ik al met vragen zit… heel wat vragen zelfs.” “Dat klinkt alvast veelbelovend, maar zullen we voor nu het werk maar even laten rusten? Ik heb nog een ander soort vraag die mij bezighoudt… Wie is ...