Het huwelijk is heilig! (1) - Sex Verhalen

Het huwelijk is heilig! (1)

... bankrekeningen en wazige beleggingen kwamen heel vaak voor. Soms moest hij op zoek naar kunstwerken, juwelen, of kostbare schilderijen. Tegenwoordig gebeurde dat dus heel vaak van achter zijn bureau, maar pas als er veldwerk aan te pas kwam, voelde John zich echt in zijn sas. Al met al had John nog altijd een redelijk avontuurlijke baan. Terwijl hij stond te wachten tot het verkeerslicht voor voetgangers op groen zou springen, staarde John – zoals altijd als hij hier kwam - vol bewondering naar de majestueuze voorgevel van het hoofdkantoor van “Mennes & Junior.” Tegenwoordig bemoeide de ouweheer Mennes zich echter nog maar weinig met de dagdagelijkse gang van zaken op het gerenommeerde advocatenkantoor. Het was zijn dochter Marian die er nu de plak zwaaide. Marian Mennes stond bij het personeel bekend als ‘The Ice Queen’, omwille van haar immer koele en zakelijke houding tegenover de klanten en het personeel. Heel wat ondergeschikten begonnen al te beven als hun strenge bazin bij hen in de buurt kwam, maar John had daar weinig of geen last van. Lang geleden had hij een keer het voorrecht genoten om door Marians façade heen te mogen kijken. Een bezoek aan zijn werkgeefster boezemde hem dan ook geen enkele angst in. Op een bepaalde manier leek ze hem te respecteren. Andersom was dat zeker ook het geval, maar als je bij Marian Mennes werd geroepen, dan stelde je daarbij maar beter geen voorafgaande vragen. Dan kwam je gewoon, zelfs als je John Crauwels heette én je tot het ...

... beperkte groepje bevoorrechte personen behoorde die de toelating hadden om haar met de voornaam aan te spreken. “John,” vroeg Marian, zodra hij tegenover haar aan het enorme houten bureau zat. “Ik weet dat je het momenteel heel erg druk hebt, maar zou je alle zaken die je voor het weekend niet meer rond krijgt een beetje voor je uit kunnen schuiven? Ik zou graag willen dat jij zondagavond laat op het vliegtuig naar Zwitserland stapt.” “Dat wordt lastig, maar jou kennende denk ik niet dat ik te kiezen zal hebben,” antwoordde John. “Voor hoe lang moet ik weg?” “Normaal zou ik je dit niet vragen, John, maar ik zie geen andere…” “Draai er maar niet omheen,” onderbrak hij haar, “Zwitsers staan erom bekend dat ze niet wild worden van buitenlandse pottenkijkers. Dat het een moeilijke klus wordt, is iets waar je me niet van moet overtuigen. Hoe lang zal ik weg zijn?” “Het is een belangrijke zaak, John. Bovendien is er haast bij, dus krijg je voldoende budget ter beschikking om ter plaatse iedereen in te huren die je nodig denkt te hebben. Als je erin slaagt om daar de meest geschikte accountant in te huren, dan zou je vrijdagavond alweer op het vliegtuig naar huis moeten zitten.” “Oké,” zei John. “Sommige klanten zullen wel hun beklag doen, maar dat zal jou in dit geval geen zorg zijn, neem ik aan. Het is omdat jij en ik elkaar zo graag zien, dat ik het doe.” “Vergeet niet wie hier wie betaalt, én waarom, John!” reageerde Marian scherp. “Houd die vlotte praatjes maar voor jezelf en ga ...