Het huwelijk is heilig! (1) - Sex Verhalen

Het huwelijk is heilig! (1)

... Eli Steiner… als mens bedoel ik, en wat drijft jou?” “Meen je dat nou?” vroeg Eli, daarbij niet verbergend dat zijn op haar persoon gerichte vraag haar verraste, maar John gaf slechts een hoofdknik als antwoord. “Wel… Er is Eli, de hardwerkende accountant die jij vandaag te zien kreeg. Daarnaast is er ook een andere Eli, de echtgenote en moeder. Het zou me niet de minste moeite kosten om je tot een stuk in de nacht te vervelen met verhalen over zindelijkheidstraining of over droge oudercontactavonden op school. Ik zou je kunnen onderhouden over hoe je grasvlekken uit katoenen jeugdbeweginguniformen kunt krijgen of hoe je kauwgomresten uit lange haren of uit linnen moet verwijderen en ik ken minstens zes leuke recepten voor kinderflensjes uit het hoofd.” De kelner bracht hun gerechten en toen de man weg was, nam John de draad weer op. “Allemaal interessant,” zei hij, “maar hoe zit het nu met Eli als mens?” “Hmm… Ik kom als enigst kind uit een arbeidersgezin. Op school was ik een van de slimmere meisjes. Daarnaast was hard werken iets wat ik van thuis uit meekreeg, als een van de hoogste waarden in het leven. Mijn ouders moedigden me aan om veel en goed te studeren. Dat deed ik dan ook en door mijn klasgenoten werd ik al gauw een strevertje genoemd. Ergens klopte dat ook wel en misschien schuilde er zelfs iets van een nerd in mij. Verder was ik een rustig meisje dat met iedereen goed overweg kon, ook al had ik maar weinig echte vriendinnen. Vaak had ik het gevoel dat niemand ...

... mij echt kende, zelfs in mijn periode aan de universiteit bleef dat zo. “En toen ontmoette je jouw man,” zei John. “Ja. Dat verhaal ken je al gedeeltelijk. Na drie maanden kregen we verkering en nog eens een maand later trok hij bij me in. Het jaar daarop zijn we in alle stilte getrouwd. Zolang ik studeerde zijn we in mijn kleine studentenappartementje blijven wonen.” “Klinkt romantisch,” grapte John. “Euh ja, in zekere zin was het dat ook wel, denk ik. Hoe dan ook steunde Tom me zoveel hij kon in die periode. Hij stond er helemaal achter dat ik mijn master diploma zou halen. Toen ik dat eenmaal had, verhuisden we naar een groter appartement aan de rand van de stad en we besloten dat het tijd werd om een gezinnetje te stichten. Twee kinderen later had ik het geluk een baan te vinden waar ik mijn vaardigheden helemaal in kwijt kon.” “Gelukkig maar, Eli, anders was er aan jou een prima accountant verloren gegaan. Na één dag heb ik het al gezien. Jij bent heel erg goed in jouw vak. Geloof me, ik doe dit soort werk al zolang als jij leeft en toch ben ik nooit iemand tegengekomen die zo snel is als jij in het bestuderen van boekhoudkundige tabellen.” “Dank je, John. Ik doe mijn best, maar toch vrees ik dat je me wat tijd zult moeten gunnen. Dat boeltje van Bouwens stinkt maar ik kan er nog geen vinger opleggen waar die stank vandaan komt.” “Dat begrijp ik wel. Wees gerust, je krijgt alle tijd die je nodig hebt.” Ondertussen waren ze klaar met eten en Eli leunde behaaglijk achterover ...