Een Wel Heel... - 1 - Sex Verhalen

Een Wel Heel... - 1

... handen.‘Drink, schat, het is witte wijn, kom we lopen zo even langs Jette, zij int de bijdragen’.‘Oké’, was het enige wat ik wist uit te brengen, alvorens Annechien mij naar een donker nisje op de begane grond dirigeerde.Jette was een spichtig meisje, niet ouder dan zeventien wat mij betreft. Ze had kort zwart stekelhaar, en droeg een mouwloos shirt van de band Arch Enemy. Ik was acuut gefascineerd door haar melkwitte ultra dunne armen. Ze nam zwijgzaam onze twintig euro de vrouw in ontvangst en stopte deze in een verijdelde kassalade. Ze maakte verder geen enkel oogcontact, noch deed ze moeite een praatje aan te knopen of wat dan ook.We liepen weg en Annechien leek mijn ongemakkelijkheid op te merken. ‘Ach Jette, de lieve schat, ze heeft Asperger weet je wel, ze vindt nieuwe mensen altijd lastig, zo ook deze drukte dus zij blijft op dit soort avonden het liefst op de achtergrond en trekt haar eigen plannetje’.‘Zo en nu ga ik mijn vent effe opzoeken hoor, ga je mee’?We wurmden ons een weg door de menigte. Annechien greep mijn hand die ik dankbaar vastgreep. Ik keek verdwaasd om mij heen en voelde mij langzaam één worden met de nieuwe wereld van de Paleistuin; de mensen, de geuren, de kleuren, de geluiden en de sfeer. Plotseling begon ze aan mijn hand te trekken en voor ik het wist stond ik oog in oog met haar nieuwe geliefde: Evert.Ze stortte zich, tot de blijkbaar grote ergernis van degene in Evert’s kielzog, in zijn armen en bleef daar ook enige tijd verstopt.Ik probeerde ...

... een blik van verstandhouding te wisselen met Evert’s mannelijke metgezel maar ik kreeg zo'n kille, nietszeggende blik terug dat ik snel mijn ogen neersloeg. ‘Jezus, wat moest ik hier nu weer van denken’ dacht ik. In vroegere tijden stak ik in dit soort situaties altijd met veel gebaar een peuk op om mezelf maar een houding te geven maar helaas voor nu behoorde deze handeling voorgoed tot het verleden.Ineens voelde ik een hand op mijn schouder... ik draaide mij om en het was Ron.‘Ehh, ja, ehh, Corien, zo heette je toch, kom maar even mee, want hier wil je echt niet bij zijn voor je eigen gemoed’.Ik moet echt heel dom hebben gekeken toen Ron mij weg leidde bij Annechien, Evert en de boos kijkende man.Hij trok mij de grote trap van de centrale hal op en toen wij eenmaal ver genoeg vandaan van de muziek, de wietlucht en het geroezemoes waren, begon hij tegen mij te praten:‘Ja, ik zie aan je dat Annechien je blijkbaar niet het hele verhaal heeft verteld, maarre, Evert is dus biseksueel oké, en die gast die je net zag, Robbert dus, ja, die is dus gewoon hardcore gay en ja, dat is wel een dingetje in het hier en nu dus….’.‘Maar…, heeft Evert dan een relatie met die Robbert ook’?‘Nou ja weet je wat het is Corien, Evert is oké met zowel mannen als vrouwen maar Robbert dus niet. Robbert weet van Annechien en vindt dit dus echt niet oké’.‘Oh’, was het enige wat ik uit wist te brengen, want ik wist het ook even niet meer. We stonden inmiddels zwijgzaam tegenover elkaar. De hele situatie ...