Een Wel Heel... - 1 - Sex Verhalen

Een Wel Heel... - 1

‘Je gaat echt niet in je eentje op de bank zitten hoor met een fles champagne en de Top 2000’.De tetterende stem van Annechien schalde in mijn oor. Ik zuchtte eens diep en ging rechtop zitten, klaar voor haar tirade. Annechien leed wat mij betreft niet alleen aan het rederssyndroom, maar was daarnaast ook nog eens selectief doof en blind, compleet met oordoppen en oogkleppen.God, god, het was dat het zo’n vreselijk loyale en lieve meid was, maar ik herinnerde mij nog maar al te goed de hele rits foute mannen die haar meedogenloos op haar hart trapte. Vervolgens de schare afgedankte huisdieren die door jan en alleman bij haar werden gedumpt, het geleende geld aan zogenaamde vrienden wat nooit werd terugbetaald en de mishandelde vriendin die zolang bij haar mocht logeren. Dat zolang werd uiteindelijk meer dan een half jaar, zonder dat Annechien al die tijd ook maar één cent bijdrage zag aan de huur of de boodschappen. De dame in kwestie was na acht maanden voldoende hersteld om weer terug te keren bij haar vent met de immer losse handjes.‘Tja, zo gaat het leven soms’...Dat waren de enige woorden die Annechien eraan vuil wilde maken, alvorens ze een welgemeende glimlach op haar gezicht toverde waarna ze vroeg of ik het een beetje naar mijn zin had in mijn nieuwe baan.Diep in mijn hart had ik een pijnlijk ontzag voor Annechien en de manier waarop zij in het leven stond. Ik kende haar namelijk al zolang dat ik wist dat ze geen dubbele bodems had: what you see is what you get. Na ...

... elke teleurstelling ging ze ook gewoon weer door met haar leven. En dat alles met een tomeloze energie en positiviteit. Eigenschappen waar ik stikjaloers op was; ik moest namelijk permanent alle zeilen bijzetten om geen verbitterde en zure vrouw te worden en had de natuurlijke neiging mij om veel zaken druk te maken, boos te blijven en in de dingen te blijven hangen, ook al kon ik ze met de beste wil van de wereld niet veranderen.‘Ahh, toe nou Corien, ik wil je zoooo graag voorstellen aan Evert, ik denk echt wel dat dit de man is waar ik oud mee hoop te worden’.Ik rolde met mijn ogen, hoe vaak ik haar dát al niet had horen zeggen de afgelopen tien jaar.‘Bovendien, jij hebt mij ooit zelf gezegd dat een bezoek aan de Paleistuin op je bucketlist staat weet je nog’.Ik liet mij achterover vallen in de kussens van mijn bank Ze had gelijk. Ze leed niet alleen aan een reddersyndroom, maar ook aan een ijzersterk geheugen dacht ik vals.De Paleistuin was een rijksmonument dat ooit in de roerige jaren tachtig van de vorige eeuw in de handen van krakers was gevallen. Het halfronde gebouw met de grote gemeenschappelijke privétuin was sinds die tijd uitgegroeid tot een anarchistisch bolwerk, een soort woongemeenschap waar creatieve geesten, kunstenaars, dichters, schrijvers in spé en overjarige punkers hun heil zochten. Inmiddels kon je er een unit huren met een officieel huurcontract. De nieuwste aanwinst van Annechien was dit dus blijkbaar gelukt. Ik was vaak langs het gebouw gelopen of ...