Openbaar Vervoer - Sex Verhalen

Openbaar Vervoer

... erectie nog steeds duidelijk zichtbaar was. Ik haastte me, en was na een paar snelle stappen achter haar. De mannen stapten als eersten uit en keken na het uitstappen naar ons om. Mams pakte mijn hand en trok me uit de bus. Ook toen we op de stoep stonden liet ze mij niet los. Ze ging voor mij staan en fluisterde in mijn oor:"Max, ik vind die twee mannen wel eng. Wil je mij alsjeblieft een arm geven, zodat zij beseffen dat jij mijn metgezel bent? Ze zien er zo raar uit. Alsjeblieft Max?"Ik begreep haar zorgen wel. Vooral de dikste van hen maakte een nogal brutale indruk. Vettig en ongeschoren staarde hij ons aan en leek er blijkbaar over aan te denken, om weg te lopen. De andere man begon gelukkig langzaam weg te lopen. Natuurlijk aarzelde ik geen moment en sloeg mijn arm om mijn moeder heen. Meteen legde ze haar wang tegen de mijne. We waren ongeveer even lang en ze stak alleen maar boven mij uit vanwege de hoge hakken van haar pumps. Ik vroeg me af wanneer ik haar voor het laatst zo dicht bij mij had gevoeld, afgezien dan van de gebeurtenissen in de bus. Vooruitkijkend bewoog ik mijzelf van haar af. Maar moeder wilde juist een innige omarming."Max, doe niet zo verlegen! Het ziet er heel raar uit, als je zo krampachtig doet. Het moet wel een beetje echt lijken."Dat was waar. Maar zodra ik op haar verzoek wat dichterbij haar kwam lopen, begon mijn pik natuurlijk opnieuw te groeien. Ik merkte ook dat ze zich lekker tegen me aandrukte in plaats van terughoudend te zijn. Dus ...

... voelde ik een sterke onzekerheid over wat ik zou moeten doen. Ik probeerde het met excuses."Mam, sorry. Ik ..."Oké, oké. Maak je maar geen zorgen. Ik wil zelf zo dicht tegen je aan lopen.""Eh ... weet je het zeker?""Ja, voorlopig zeker. Kun je zien of die enge mannen al weg zijn?"Opgelucht keek ik rond, zover Mama's stevige omarming het mij toestond. Die walgelijke man was al weggegaan, maar bleef nog af en toe omkijken."Ja mams, ze lopen weg. Alleen wij staan hier nog steeds.""Godzijdank. Heb je de dikke man gezien? Walgelijk"Ja, dat heb ik.""Oh, dank je wel, Max. Je bent mijn redder in de nood. Maar dat ben jij altijd al geweest. Oh, als ik jou niet had!"Ik glimlachte gevleid en gelukkig. Mama had weer helemaal haar vertrouwde, open vriendelijkheid teruggevonden. Dat is waarom ik een gerechtvaardigde hoop koesterde op een harmonieuze afsluiting van deze dag, en een kusje van mams op mijn wang bevestigde die gedachten."Nou, laten we dan maar gaan, Max. Dus, zoals ik al zei, ik loop wel voor je uit, als je je schaamt. Steeds maar je hand ervoor te houden lijkt ook me ook niet prettig. Aan de andere kant, heb je al gemerkt dat we alleen zijn? Als we iemand tegenkomen, kun je het alsnog je hand ervoor doen, toch?"Ze draaide zich om, keerde mij haar de rug toe en begon te lopen. Mama is altijd een daadkrachtige vrouw geweest en ze houdt niet van lang gepraat. Soms had ik zelfs moeite om haar bij te houden. Zo ook nu, omdat ik later was vertrokken, moest ik een paar passen rennen om ...