Openbaar Vervoer - Sex Verhalen

Openbaar Vervoer

... anders altijd vertelde. Maar nu was ze stil. Ik begon na te denken over wat ik zou kunnen doen, om haar weer in een goede stemming te brengen. Ik had niet veel vrienden die belangrijk voor me waren. En belangrijker dan mijn moeder was er geen een. Dit zou in geen geval zo door kunnen doorgaan.Ik piekerde en peinsde en geen enkele gedachtenflits verlichtte mijn zorgen. De opluchting die ik voelde toen zij de eerste stap zette was onbeschrijflijk. Haar glimlach veroorzaakte een diepe zucht van opluchting bij mij. Ze keek me aan. Haar woorden klonken weer vriendelijk en empathisch. Mijn verdrietige hart maakte een enorme sprong in de lucht."Max, ik heb erover nagedacht. Eigenlijk heb je niets slechts gedaan. Een erectie krijgen is niet onnatuurlijk. Zeker niet op jouw leeftijd. Het waren gewoon de omstandigheden, die ertoe hebben geleid dat ik me zo boos heb gemaakt. Maar Max, ik kan het jou niet kwalijk nemen. Ik ... het is weer goed. Ik zal het laten rusten. Je bent al een jonge man. Alleen ... eh ... zou je in het vervolg een beetje voorzichtiger willen zijn? Ik bedoel ... als het je lukt. Vandaag lukte het niet, dat weet ik. Maar Max, ik ben toch je moeder?"Ik verslikte me bijna van blijdschap en ik straalde van opluchting. Mams begreep mij weer! Mijn lieve moeder begrijpt altijd alles."Ja ... ja, mams. Natuurlijk! Ik wil echt niet dat je boos op mij wordt. Dit gebeurt mij echt niet nog een keer!"Ze trok een vragende wenkbrauw op."Oh! Dus je erectie is nu overgegaan?"Mijn ...

... erectie stond uiteraard nog steeds stijf overeind. Dus loog ik."Eh ... nee. Alles is weer goed."Mam grijnsde."Mooi. Geef dan mijn jasje maar terug."Ik aarzelde en bloosde hevig. Ik had het alweer fout gedaan. Ik begreep het zelf niet meer!"Geef mij dat jasje! Of is er toch nog iets dat je niet wilt toegeven?""Mams, ik heb nog steeds...""Max, ik zei toch al, dat ik geen probleem heb met de jouw toestand. Je bent trouwens niet de enige in deze bus, met zo'n probleem."En ze grijnsde breed en knikte met haar hoofd in de richting van twee mannen van middelbare leeftijd die bij de achterste deur stonden. Die draaiden zich onmiddellijk om, toen ze merkten dat wij ze in de gaten hadden."Ach, alle mannen zijn hetzelfde," mompelde mama opgewekt en ze trok haar jasje van mijn schoot af. Haar verlegenheid was totaal verdwenen, en ze keek nu botweg naar mijn kruis."Tja, als ik het niet dacht. Alles nog hetzelfde, is het niet? Zo'n grote paal kun je niet gemakkelijk verbergen. Ik hoop maar dat we niemand tegenkomen, als we naar huis lopen. Het spijt me wel voor je, mannetje, maar ik geloof dat we er al zijn."Mama stond op van de stoel en deed haar jasje aan. Toen keek ze me uitnodigend aan."Kom op Max, kom op. Ik loop wel vlak voor je."De bus stopte bij de halte. We waren eindelijk aangekomen op onze bestemming. Mijn moeder stond al bij de deur, direct achter die twee heren, terwijl ik mezelf ongemakkelijk uit de zitplaats oprichtte. De ondeugende blik van mama maakte mij duidelijk dat mijn ...