Voor Een Acht - Sex Verhalen

Voor Een Acht

In de tram naar Wevers’ appartement vroeg Sarah of ik ook een plan had. ‘Gewoon,’ antwoordde ik, ‘gezellig doen en complimenten geven over het etentje. En hem dan ergens apart spreken en het gewoon vragen. Ik denk dat hij het me toch wel gunt.’ Sarah knikte afwezig en keek uit het raam. ‘Met die Prada’s moet het wel lukken. Je bent ook eenhoer hè?’ en ze lachte. Een vrouw bij de deur keek verstoord op. ‘Én je hebt volle tieten, dus dat zit wel goed. Hij is echt íets te geïnteresseerd in dat alles voor een leraar. Hij is sowieso een sukkel… hé,’ en ze wees met een priemend vingertje mijn kant op, ‘en laat hem een beetje praten over zijn boekenkast en zo. Hij hoort zich zelf vet graag praten en hij vindt het helemaal mooi als je aan zijn lippen hangt. Beetje slijmen.’Valerie hing alleen maar verveeld achterover. ‘Men – tor – uitjes.’ zei ze. ‘Superkut. Ik wil met Bas uit, zo gauw mogelijk. Trouwens,’ en nu richtte ze zich tot mij,’ Wevers zuipt toch weer te veel. Kat in ‘t bakkie… De smeerlap.’Met zijn drieën wachtten we in zijn portiek. Sarah belde aan. ‘Sáaar!’ riep hij veel te amicaal toen hij open deed, met gespreide armen. En Lisa!’ hij knipoogde naar me en ik glimlachte terug. ‘En natuurlijk:Va-lé-rie’, wat hij overdadig op zijn Frans uitsprak. ‘Wat hebben jullie meegenomen? Lasagne? Ah, Cannelloni. Nou, aan pasta geen tekort vandaag. Zelf heb ik maar lam gemaakt.Entrez-vous, vrijwel iedereen is er al. Een behoorlijk vol huis, mag ik wel zeggen.’ Hij zette zijn rug tegen ...

... de muur om ons langs zijn gedrongen lijf te laten en maakte een joviaal armgebaar. Valerie had gelijk: hij had nu al gedronken.Wevers had een groot huis: een ruime open keuken in oude Amsterdamse stijl en een huiskamer met een lichte houten vloer en drukke, gekleurde schilderijen aan de muur. Het was veel groter dan ik verwacht had: zeker met de studeerkamer erbij - eigenlijk grotendeels boekenkast -moest het onbetaalbaar zijn in oud-West. Hoe een docent Frans dit betaalde, wist ik niet. Op de grond, op de bank, zelfs op het aanrecht zaten klasgenoten en Wevers zelf schoof, gewoon op de vloer, bij de vijfdeklassers aan. Hij dronk rode wijn en lachte, vertelde opschepperig verhalen over opera, kunst en over de wijn in zijn hand. Ze zaten aan zijn mond gekluisterd en verder dan een glimlachje of een enkel woordje van mijn kant kwam ik niet met hem; het was te druk.De eerste jongens vertrokken al om half tien naar het Leidseplein om Ajax te kijken. Twee duffere meisjes gingen achter hen aan, maar naar huis en daarop druppelde men één voor één af. Valerie en Sarah zag ik ook met jassen aan vanaf mijn kant van de kamer, maar op hun wenkende gebaren schudde ik van nee: ik moest Wevers vanavond, in roes en overdadig vrolijk als hij was, te spreken krijgen. Ze seinden over de hoofden van de achterblijvers heen: ‘App maar.’ En daarna een nabootsing van een pijpbeweging door Valerie en schaterlachen van de twee. Ik lachte een beetje mee. Toen ten slotte de laatste meidengroep en daarna ...