Voor Een Acht - Sex Verhalen

Voor Een Acht

... leveren.‘Uitgestrekt aan haar voeten,’ ging ik verder, ‘kalm en zwanger van geluk; ziet Delphine het aan, met brandende ogen,’‘Ja.. gloeiendhete ogen, zo zou je het kunnen vertalen…Zo vertaalde Verstegen het ooit.’‘Zoals een sterk dier dat zijn prooi bewaakt… Nadat het het vooraf heeft aangebeten.’Helemaal als een verrassing kwam het niet en toch verstijfde ik volledig toen Wevers met zijn hand mijn borst vastpakte. Hij betastte, mat me en kneep, onbeschoft en onbeholpen, zoals je een stuk fruit zou testen op rijpheid. Hij hield me strak vast en ik durfde alleen naar het boek te blijven kijken en door te lezen.‘De grootse schoonheid, geknield voor dat breekbare, frêle schoon,’ ging ik verder, met trillende stem. ‘buitengewoon, zoals ze voluptueus de wijn van haar overwinning naar binnen snuift, en zich naar haar vooroverbuigt, om een kus te ontvangen, als loon, en als zoete dank.’Wevers hijgde, kneedde mijn borst, Mijn tepel kwam even tussen zijn duim en wijsvinger. ‘Ga door, lees door,’ zei hij. Ik dacht aan opstaan, wegrennen. En toen dacht ik aan Cambridge en aan hoe ik nog niet weg kón. En aan de kans die ik had om met mijn lijf mijn toekomst om te draaien.‘Ze zoekt in de blik van haar bleke slachtoffer; naar een hoogmoedig lied, dat iets van haar genot verraadt, en dat haar oneindige en sublieme dankbaarheid verklapt en…’Wevers pakte plots krachtig mijn wang en draaide me naar hem toe, zoende me brutaal op de mond. Hij opende zijn lippen, duwde zijn tong naar buiten, ...

... tegen mijn lippen aan. Zijn baard kriebelde me en zijn tong voelde nat, té nat, viezig, zoekend naar de mijne. Ik rook rode wijn in zijn onrustige adem en ik voelde zijn handen verkennen, over mijn borsten, tussen mijn benen, naar iets om vast te pakken. Hij duwde de zijkant van mijn hand tussen mijn liezen, tegen mijn kruis aan.Pas toen stond ik krachtig op, duwde hem weg, deed het boek op de grond vallen. Ik zette trillend een stap bij de bank vandaan en draaide me naar hem toe klaar om hem, indien nodig, nog eens af te weren.Wevers zat alleen maar, met trillende, halfopen mond en grote, jagende ogen. Zijn smalle borstkas ging gehaast op en neer. Bijna eindeloos stond ik zo, op hem neer kijkend, en toen herstelde hij zich. Met een piepende stem: ‘Je krijgt een acht als ik je straf mag geven…’‘Straf?’ vroeg ik, verbijsterd. Je bent gek, dacht ik. Hartstikke gek.‘Ja, hier, over de knie… voor een acht.’‘Nee,’ zei ik. ‘Dat doe ik niet, je bent gek.’Hij likte zijn lippen af. ‘Voor een acht. Een andere weg is er niet.’‘Wat, hier? Zo. Over de knie, als een klein kind? Voor een cíjfer?’‘Voor je Cambridge. Het is zo voorbij. Twintig tikken, meer hoeft niet. Je hoeft het niet leuk te vinden, en je hoeft er nooit meer over na te denken.’Ik keek nog eens naar meneer Wevers’ handen, die zweterig op zijn knieën lagen en een beetje trilden. Hij was onaantrekkelijk, geschift. Tikken op mijn billen... Had hij daar altijd aan gedacht als hij me zag?De enige weg, had hij het genoemd...‘Dan ...