De secretaresse - deel 1 - Sex Verhalen

De secretaresse - deel 1

... belasting zal opvoeren." glimlachte hij; kennelijk vond hij het leuk haar nieuwsgierigheid nog wat verder te prikkelen. "Ík??" klonk het dan ook oprecht verbaasd, "Wat heb ik gedaan dan, dat jij ineens zo nobel voor de belasting bent? Dat ben ik niet van je gewend." "Lieve Vera." begon hij glimlachend, maar met een duidelijke ondertoon van ernst. "Wij hebben tot nu toe voortreffelijk en, wat mij betreft, uiterst prettig samengewerkt. Maar in die tijd heb ik jou ook als mens, dus niet alleen als werknemer, leren waarderen." De warme blik, die zij plotseling in haar mooie ogen kreeg, vertederde hem. Ze leunde op haar ellebogen, keek hem recht aan en antwoordde: "Dat vind ik heel prettig om te horen, Hans; echt waar. Maar één ding begrijp ik nog niet helemaal: wat heeft jouw waardering voor mijn persoontje met de belasting te maken?" Hij lachte gul maar gedempt en antwoordde toen: "Ik voer dit etentje niet voor de belasting op, omdat ik niet wil dat jij daar verkeerde conclusies uit kunt trekken." "Je bent nog niet ècht duidelijk, jongetje." glimlachte ze, iets amicaler dan ze gewend was. "Welke verkeerde conclusie zou ik dan kúnnen trekken?" "Bij voorbeeld, dat ik je gemakkelijk voor een etentje kan uitnodigen, omdat ik het toch van de belasting aftrek; dat ik de prijs van deze avond niet alleen wil betalen." Vera's mooie ogen werden plotseling groot en een beetje vochtig. Ze legde haar handen op de zijne en zei zacht: "Hans, hoe kun je van mij verwachten dat ík zo over je ...

... denk? Trouwens, je moet niet zo gering over jezelf denken." "Nou ja," begon hij, wonderlijk verlegen, "onze relatie is tot nu toe puur zakelijk geweest, al heb ik het menselijke aspect daarvan nooit uit het oog willen verliezen. Maar ik vrees dat ik een beetje meer in je ga zien dan alleen een verdraaid goede werknemer." De knappe Vera, wie Hans eens "een doortastende tante" had genoemd, werd nu toch echt een beetje week. Ze kneep even in zij handen en stond toen plotseling op. "Kom mee, ik wil met je dansen." beval ze, waarop hij haar enigszins schaapachtig glimlachend aan haar hand naar de dansvloer volgde. "Sinds wanneer geeft de secretaresse instructies aan haar baas?" grinnikte hij. "Hier ben ik jouw secretaresse niet, mijnheer." lachte ze, terwijl ze zich op de dansvloer naar hem toe keerde en haar slanke armen om zijn nek legde. "Vergeet dat maar gauw. Ik ben hooguit je . . . eh . . . nou ja, laat maar." "Hooguit je wàt?" wilde hij opgewekt weten, zijn armen om haar middel leggend. "Dat gaat je niets aan. Zoek dat maar lekker zelf uit. Maandag ben ik je secretaresse weer, hoor, en dan mag jij weer de baas spelen." "Goed, mevrouw." grinnikte hij, terwijl Vera haar hoofd weer tegen zijn schouder vlijde. "Ik zal mij geheel naar uw wensen voegen." "Weet wel wat je zegt, jongetje." Hans kon haar gezicht niet zien, maar hij voelde aan haar lichaam dat ze lachte. "Misschien verlang ik wel meer van je dan je lief is." "Met zo'n vrouw als jij is dat nagenoeg onmogelijk." verzekerde ...