De secretaresse - deel 1 - Sex Verhalen

De secretaresse - deel 1

... indruk van zowel haar brief als haar c.v., dat hij toen pas bedacht dat hij haar foto nog niet eens had gezien. Hij viste een ansichtkaart uit de envelop en toen hij die had omgedraaid, hapte hij een ogenblik naar adem. Wie hem vanaf de foto vriendelijk aankeek was een jonge, adembenemend mooie vrouw met lang zwart haar, dat in mooie golven los tot over haar schouders hing. Op de foto droeg ze een nauwsluitend mantelpakje, waarin haar vormen op een bescheiden manier goed tot hun recht kwamen. Ze zag er in haar kleren uit als een echte dame, en Hans vond dat de klasse aan alle kanten van haar afstraalde. Ze had enigszins amandelvormige ogen met een wilskrachtige uitdrukking in een knap en lief gezicht. Toen Hans zo naar haar foto zat te kijken, in stilte wensend dat die mooie vrouw tegenover hem zat, en haar gegevens weer doornam, kwam hij tot de conclusie dat hij hier zo ongeveer de ideale secretaresse voor zich had. Ze heette Vera van Brandenburg. Snel klikte hij een paar keer op de computer en kreeg een standaarduitnodiging op zijn scherm. Hij vulde een tijd in – ze zou de laatste van die dag zijn – en printte de brief uit, die even later bij de post lag. Een week later ging ze glimlachend tegenover hem zitten nadat ze zich aan elkaar hadden voorgesteld. "Mevrouw Van Brandenburg, ik ben niet van plan de hele dag mevrouw en u tegen mijn secretaresse te zeggen en dat hoeft zij tegen mij ook niet te doen. Ik stel voor dat we elkaar tutoyeren, dat praat wat gemakkelijker." ...

... begon Hans. "Daar heb ik geen enkel bezwaar tegen." antwoordde Vera. Ze had een enigszins hese, maar warme stem en hij vond het nu al prettig haar te horen praten. Ze droeg ook nu een mantelpakje, maar een ander dan dat van de foto. "Fijn." knikte hij, "In de advertentie heb ik om foto's gevraagd, en niet in de hoop even op mijn gemak naar knappe vrouwen te kunnen kijken. Voor ik kandidaten uitnodig, wil ik graag weten hoe ze er uitzien, want een verzorgd uiterlijk is in dit werk niet onbelangrijk." "Dat weet ik." glimlachte Vera, "Als het personeel het visitekaartje van het bedrijf is, dan geldt dat zeker voor de secretaresse, die veel met klanten in contact komt. Daarom ben ik nu ook misschien wat formeel gekleed, evenals op de foto trouwens." "Ja,nu je het over de foto hebt: je bent de enige, die er in haar volle lengte op staat. De rest van de kandidaten heeft pasfoto's en dergelijke gestuurd." "Pasfoto's laten alleen maar een gezicht zien. Dat is misschien niet onbelangrijk, maar met mijn foto wilde ik ook laten zien dat ik me weet te kleden. Thuis draag ik minder formele kleren. Ik hoop dat ik je goedkeuring kan wegdragen?" "O, dat kun je zeker." haastte Hans zich te verklaren. "Alle lof. Maar hier hoef je ook niet altijd formeel gekleed te zijn, hoor." Met de andere kandidates had hij steeds eerst een gesprek van een half tot een heel uur gehad, waarbij hij op de verzorging van hun uiterlijk lette en op de manier, waarop ze zich uitdrukten. Ze zouden met belangrijke ...