Het Spinnetje
Datum: 9-5-2020,
Categorieën:
Werk
Auteur: 2Pet, Bron: Opwindend
... plafond kwamen. Onze extase nam toe.Na een tijdje kneden door haar vagina was mijn pik mals. Ze kreunde onder me, begon te trillen. Zaad stroomde weer uit mijn ballen. Terwijl het zalige gevoel van sperma dat door mijn zaadleider stroomde zich van mij meester maakte vroeg ik of ik moest stoppen. “Nee,” riep ze. “Spuit me. Vol.” Het zaad bereikte mijn eikel. “Ik ga spuiten,” zei ik in de overgang van haar nek en een schouder. “Spuit. Me. Vol,” hijgde ze. Het is een clichés, maar het voelde of ik op barsten stond. Ze gilde. Plotseling voelde ik dat mijn bewegingen soepeler werden door de extra smering waar haar lichaam voor gezorgd had. Een fractie van een seconde later ontlaadde ik me.Het lauwe zaad stroomde mijn eikel uit. Hoewel mijn pik slapper werd, ragde ik een tijdje door. Langzaam synchroniseerden onze ademhalingen.“Adem mijn adem, net als in het liedje van vroeger,” klonk het onder mij. We zetten onze monden op elkaar tot er zo weinig zuurstof in de uitgewisselde lucht zat dat we begonnen te hoesten. Minuten lang bleef ik liggen op Catherina, mijn veel oudere assistent die ik in een half uur beter had leren kennen dan in de jaren ervoor. Haar handen wreven over mijn rug. Zo af en toe kraste ze met haar nagels. Daarna rolde ik van haar af. “Ik vond het fijn dat je me waardeerde, Nik,” zei ze onverwacht. “Ik durfde het op het werk niet te zeggen, maar het is wel zo.” Ze kriebelde de haartjes in mijn kruis. “Dank je.” Ze boog zich om haar hoofd tussen mijn benen te ...
... verbergen.“Ik moet jou juist bedanken’’ zei ik voordat ik voorover boog en haar lokken opzij schoof. ‘’Voor al het werk dat je gedaan hebt.”‘’Je bent de enige die dit zegt.’’ Ik kuste haar nek.‘’Bedankt voor deze avond,” zei ik in een oor. Tevreden koerde ze.“We gaan de minibar plunderen,” zeggend, richtte Catherina zich na een tijdje op. Ik duwde haar verder overeind.‘’Op mijn kosten,’’ zei ik. Ze haalde een fles wijn uit de koelkast, en met glazen en nootjes die ze van het dressoir haalde, installeerden we ons op bed.“Dit gebeurde onverwacht. Denk alsjeblieft niet dat ik je met een smoes in mijn web gelokt heb.” Door de beeldspraak schudde mijn buik van het lachen. “Waarom heb je zoveel pret? Ik was echt bang van die spin.” Een moment zag ik weer de angst in haar ogen. Ik nam haar in mijn armen, knuffelde haar en zei:“Hij is nu weg. Ik ben naar je kamer gegaan omdat ik je wilde helpen. Zonder bijbedoelingen. Geen moment heb ik het gevoel gehad dat je me in de val gelokt hebt. Pas toen je me voor de tweede keer bedankte, reageerde mijn instinct.”“Precies, pas op dat moment sloeg de vlam in de pan, zowel bij jou als bij mij,’’ zei ze vanuit mijn omhelzing. “Wat zou er gebeurd zijn als ik je niet of anders bedankt had?’’ Ik haalde mijn schouders op, liet haar los, en zei:“Dat is koffiedik kijken.”“Hoe gaan we verder?” Ik kende haar goed genoeg om te weten dat ze die vraag niet zou stellen als ze al niet een antwoord in gedachten had. In een poging om zich te fatsoeneren streek ze ...