Het Spinnetje
Datum: 9-5-2020,
Categorieën:
Werk
Auteur: 2Pet, Bron: Opwindend
... Als dat mogelijk was, namen we een duik in een zwembad. Eén keer, tijdens een reis naar Bergen, hadden we het noorderlicht gezien. Een andere keer maakten we veel plezier in de Rue du Rendez-Vous in Parijs. Alle dagen aten we ’s ochtends en ‘s avonds samen en namen na het diner een slaapmutsje. Deze keer hielden we het na een uur voor gezien omdat we na de lange dag uitgeput waren.In mijn kamer was het een sauna. Ik zette de thermostaat lager, liet lauw water de badkuip in lopen, en trok mijn kleren uit. Op het bed wachtte ik totdat er voldoende water in het bad zou staan. Nog maar net lag ik of de telefoon ging. Het was Catherina, of ik een spin van het plafond af kon halen. Omdat ze in me in één van onze vertrouwelijke momenten had toevertrouwd dat ze bang voor die beesten is, antwoordde ik dat ik zou komen maar dat ze me kort de tijd moest geven om me toonbaar te maken. Vlug trok ik een lang T-shirt aan, en schoot zo gekleed in de badjas van het hotel. Ik stak de keycard in een zak, en snelde met blote voeten in de hotelslippers door de stille gangen naar haar kamer.Met ogen groot van angst en met het haar in de war opende de in een nachthemd gehulde assistent de deur. Haar donkere tepelhoven schenen door de licht blauwe, dunne stof; haar door de opwinding harde tepels drukten er door. Onder het nachthemd staken haar blanke gladde benen in een paar hotelslippers die er net zo uitzagen als degene die ik aan had. Met een hand op één van mijn onderarmen leidde Catherine me ...
... verder haar hotelkamer in om te stoppen op een plek waar ze naar het plafond wees. Ik zag een klein spinnetje, meer was het niet, aan een draad hangen. Het beest maakte aanstalten om op het bed te landen. Ik kon me, door de harige pootjes die door de lucht maalden, voorstellen waarom ze dat geen fijn vooruitzicht vond.Uit de badkamer haalde ik een tissue en ik vroeg Catherina om een stoel. Nadat ze een fauteuil naast het bed had gesleept, hield ze me bij een been vast terwijl ik al balancerend het tere insect uit de lucht plukte. Het aan zijn draad vasthoudend, slingerde het ik beest voor haar gezicht heen en weer.“Het spinnetje, het spinnetje, op zoek naar een vriendinnetje,’’ zei ik plagend. Aan de griezelende assistent liet ik zien waarom ze niet bang hoefde te zijn voor dit prachtige schepsel. Zorgvuldig stopte ik het daarna in het papier. Omdat ik de doodstraf drastisch vond voor iemand bang te maken, liep ik naar het balkon en vroeg Cat, zoals ik haar soms ook noemde, om de balkondeur te openen. Ik gaf het beestje de vrijheid, nam haar dank in ontvangst, genoot kort van het uitzicht, keerde me om, en begon richting uitgang van de kamer te lopen. Toen nog had ik geen idee van wat er stond te gebeuren.Mijn assistent holde na het sluiten van de balkondeur langs me om, naar ik dacht, de kamerdeur te openen en me uit te laten. In plaats daarvan stopte ze en ging ze voor me staan. Me met woorden nogmaals bedankend sloeg ze de armen om mij heen. Vervolgens zette ze een hand ...