Het Spinnetje - Sex Verhalen

Het Spinnetje

Vrijdagmorgen, half zeven in de ochtendTevreden en voldaan haastte ik me door de zwak verlichte uitgestorven hotelgang. Om een plekje voor twee te bemachtigen dat uit het zicht was, moest ik één van de eersten in de ontbijtzaal zijn. Buiten maakte het duister van de nacht plaats voor het licht van de dag. In mijn onderlichaam golfden nog steeds de eb en vloed van de nachtelijke extase. Op het moment dat ik langs mijn kamer beende, waar het met een telefoontje over een spin begonnen was, tastte ik onwillekeurig naar de keycard in de zak van mijn badjas. Even later nam ik de lift naar de begane grond, en liep langs de nors groetende nachtmanager de ontbijtzaal in.Het meisje bij de ingang wenste me opgewekter goedemorgen. Met een professionele glimlach vroeg ze of ik een goede nacht had gehad. Terwijl ik antwoordde dat die niet beter kon, noteerde ze grijnzend met een blik van herkenning mijn kamernummer. Naar me opkijkend wenste ze me knipogend een prettige dag.Ik pakte een krant en liep naar de plek achteraf. Het was niet gelukt om de eerste te zijn maar de tafel die ik op het oog had, was nog vrij. Er waren twee andere ontbijters op dit vroege uur; zij hadden plaatsen ver van elkaar ingenomen. Zodra ik in het zitje tussen de nepplanten zat, wierp de eerste zonnestraal van de nieuwe dag een streep van licht op de muur. Ik verdiepte me in de krant. Even later kwam Catherina, fel oranje verlicht door de ochtendzon, aanlopen. Na elkaar liefdevol begroet te hebben, reikte ik haar ...

... een stuk krant aan.DonderdagavondNadat we na een dag vergaderen van ons diner hadden genoten, gingen Catherina, mijn persoonlijke assistent, en ik naar de hotelbar op de bovenste verdieping om nog wat te drinken en de zon onder te zien gaan. In de tijd dat we samenwerkten, had ze zich van de stille, afstandelijke vrouw die velen in haar bleven zien, ontpopt tot iemand die stukjes van haar innerlijk aan mij had onthuld. Maar ik vond haar nog steeds geen spraakwaterval door wie ik heen kon kijken. Omdat we in de loop van de jaren meer vertrouwelijker zaken waren gaan delen, kende op een gegeven moment alleen mijn vriendin, sinds kort mijn vrouw, mij beter. Desondanks bleef Catherina, of Katrien zoals ik haar soms noemde, ten diepste een gesloten boek. Op het moment dat ik van mijn cappuccino slurpte, kon ik niet vermoeden dat het boek op die avond open zou gaan en dat een spin de aanleiding was.Ik heb al verteld dat ik soms de naam Katrien gebruik. Anders dan de anderen, die meestal achter haar rug de spot met haar dreven, noemde ik haar in haar bijzijn zo en deed ik dat om mijn waardering uit te drukken. Aanvankelijk vond ze dat vervelend maar zodra ze door had wat ik er mee bedoelde waardeerde ze het zoals ik uit de twinkelingen in haar ogen opmerkte.Indien ze me op een buitenlandse reis begeleidde, wat vaak gebeurde, trokken we veel met elkaar op. Viel zo’n reis geheel of gedeeltelijk in een weekend, dan bezochten we een museum, een theater of een enkele keer een bioscoop. ...