Juf Annemie vindt troost - Sex Verhalen

Juf Annemie vindt troost

... zichzelf nooit opdrongen en niemand iets in de weg legden. Alle andere buren accepteerden het ‘ongewone koppel’ moeiteloos, maar Arie niet. Hij was de enige in de straat die Petra en Iris koppig bleef negeren. Om een of andere reden had mijn man zich in het hoofd geprent dat de komst van die twee ‘potten,’ zoals Arie hen steevast bleef noemen, de waarde van onze ‘twee onder een kap’ woning flink naar omlaag haalde. Elke poging van mijn kant om hem van dat waanidee af te brengen was vergeefse moeite. Hoe meer ik aandrong, hoe meer hij van me eiste dat ik tegenover onze dichtste buren dezelfde houding zou aannemen als hij. Ondanks dat hij weet had van mijn escapades met mijn oud leerlinge Maya en later met Chantal in Italië was dat tussen ons nooit een probleem geweest. Met dat lesbische stel in het huis naast het onze werd mijn occasionele behoefte naar een zacht vrouwenlichaam tegen het mijne plots veel minder aanvaardbaar voor hem, waardoor ik op den duur vanzelf dat onderwerp zorgvuldig vermeed. En toch, de enige noemenswaardige ruzie die Arie en ik in achttien jaar huwelijk hadden, ging uitgerekend over mijn omgang met onze buren. Op een zonnige zaterdag had ik het aangedurfd om over de haag een praatje te maken met Iris, nadat ik de was had opgehangen. Arie was ziedend van woede toen ik terug het huis binnenkwam. Zo kende ik hem helemaal niet. Zo wilde ik hem ook niet kennen en dat was de voornaamste reden dat ik Petra en Iris vanaf toen begon te ontlopen. Pas tijdens de ...

... laatste twee maanden voor Arie’s overlijden, toen hij omwille van zijn ziekte niet meer het bed uit kon, durfde ik het weer aan om af en toe enkele woorden met mijn buurvrouwen te wisselen als ze toevallig ook in de tuin waren. De laatste maanden, sinds Iris alleen was, babbelen we wat frequenter en vandaag was dat uitgedraaid op een uitnodiging om bij haar op het terras iets te komen drinken. Arie zou het beslist nooit goed hebben gevonden, besefte ik schuldbewust. Toch lag dat laatste niet aan dat bakje koffie, wist ik. Dat schuldgevoel was gebaseerd op het feit dat ik de zachte aanrakingen van Iris helemaal niet vervelend vond. Integendeel zelfs, al begreep ik niet dat mijn lichaam na een aantal seksloze jaren zo fel reageerde. Vooral dat laatste zadelde me op met het gevoel dat ik Arie, en tegelijk alles wat mijn man en ik ooit voor stonden zomaar zat te verloochenen. De diepe zucht die me bij die laatste gedachte ontsnapte, ontging mijn jongere buurvrouw niet want het volgende moment haalde ze haar hand van mijn heup en tegelijkertijd schoof ze een stukje van me weg. “Beter zo?” vroeg Iris, waarop ik reageerde door haar blozend aan te kijken. “Het is echt wel warm hé,” zei ze glimlachend. “Zullen we binnen even wat afkoelen?” Ik knikte, waarop zij mijn hand pakte en me voorging naar de keuken. Nadat ze een glaasje fris voor ons had ingeschonken leunden we naast elkaar tegen het koel aanvoelende muurtje dat de keuken van de woonkamer scheidde. “Lekker hé?” verbrak Iris de ...