Juf Annemie vindt troost - Sex Verhalen

Juf Annemie vindt troost

... nadat ze stopte met huilen, was voor ons allebei hartverwarmend. Ondanks de twaalf jaar leeftijdsverschil tussen ons voelde ik me meer dan ooit goed in het gezelschap van Iris. Allebei hadden we behoefte aan begrip en troost. Wat mezelf betrof deed het ontzettend veel deugd om eindelijk nog eens een luisterend oor te hebben voor datgene waar ik bij mijn vriendinnen al een tijdje niet meer mee aan hoefde te komen. Die lieten af en toe goed merken dat ze stilaan wel klaar waren met mijn grote verdriet. Ik had Arie’s dood immers toch lang op voorhand voelen aankomen, zeiden ze dan met een blik vol onbegrip. Al een paar keer was het me opgevallen dat mijn knappe buurvrouw tijdens ons gesprek discreet haar blik over mijn lichaam liet glijden, maar ditmaal deed ze het allesbehalve subtiel. De glanzende fonkeling in die helderblauwe kijkers van haar was nieuw voor me. Een lichte rilling trok door me heen toen ik merkte hoe ze me als het ware met haar ogen zat uit te kleden. Vreemd, want volgens mijn eigen inschatting zag ik er in mijn afgewassen jeans, met daarboven een los zittende zomerse pullover allesbehalve verleidelijk uit. In ieder geval veel minder sexy dan Iris in haar zwarte, strak zittende legging onder een korte rode zomerjurk. Het paarse, tulen sjaaltje rond haar nek om de diepe decolleté een beetje te maskeren maakte het plaatje helemaal af. Mijn jongere buurvrouw zag er bijzonder appetijtelijk uit. Meteen realiseerde ik me dat ik voor het eerst sinds mijn man ziek ...

... werd op die manier naar een vrouw keek. Het maakte me onzeker en gespannen draaide ik mijn hoofd van haar weg. Blijkbaar had ze daarop gewacht, want het volgende moment voelde ik hoe ze naar me opschoof. Haar dij drukte tegen de mijne en zelfs door de stof van haar zomerse kledij en mijn jeans heen kon ik de warmte van haar huid voelen. Nog nerveuzer dan ik al was, begreep ik meteen dat opschuiven om terug een beetje afstand te nemen geen optie was, want ik zat al tegen de armleuning van de rotanbank aan. Plots voelde ik haar hand op mijn heup. Zacht strelend bewoog ze haar vingers heen en weer en toen ik meteen daarna haar warme adem in mijn nek voelde, dacht ik dat ik gek werd. Het niet mis te verstane gevoel dat ze bij me opriep kwam zo onverwacht dat het beangstigend aanvoelde. Dit kon absoluut niet, berispte ik mezelf. Ik was immers niet op zoek… Nee toch? Had ik haar uitnodiging om op haar terras een ‘bakje’ te komen doen maar niet aangenomen… Als Arie me nu kon zien zitten, dan zou hij zich met zekerheid omdraaien in zijn graf. Mijn overleden man had het er destijds best moeilijk mee dat mijn vaginale droogheid de fysieke beleving van onze liefde in de weg bleef staan, maar nog moeilijker leek hij het te hebben met de komst van twee lesbische vrouwen in het huis naast het onze. Zelf zat ik daar om begrijpelijke redenen niet zo mee, zeker niet toen het al gauw duidelijk werd dat het vriendelijke en sympathieke meiden waren die iedereen in onze straat in hun waarde lieten, ...