Fleur van de thuiszorg - Sex Verhalen

Fleur van de thuiszorg

... fietsen. Elke keer als hij haar weer zag, klaarde zijn humeur. Hij had geen idee waar hij zo'n lot uit de loterij aan had verdiend. Fleur was geen hulp in de huishouding, ze was zijn steun en toeverlaat. Ze was zijn engeltje en hij hoopte dat ze nog lang voor hem zou werken. Hij glimlachte en zocht haar blik. Het meisje keek op. Hun blikken kruisten elkaar en verlegen sloeg ze haar oogleden neer. Zo schattig! Hij zag hoe ze de kuiltjes in haar wangen lachte; iets waar hij sowieso altijd al een zwak voor had gehad. Voorzichtig leunde hij op de armleuning van zijn stoel en schuifelde richting de voordeur. Ook vandaag was ze, staand in de deuropening, weer de zelfde beeldschone, oogverblindende verschijning die ze altijd was. Hij vond haar werkelijk een prachtmeid. Ze streek een lok van haar lange, rossig blonde haar achter haar oor en glimlachte. Terwijl ze door het halletje liep, merkte ze op hoe schoon de woning van meneer Rubens was. “Alles blinkt nog!” grapte ze zachtjes. “Het lijkt wel alsof er hier elke dag wordt gepoetst!” Ze hoorde Joep achter haar grinniken, liep richting de tussendeur en hield deze voor hem open. In de deuropening gaf ze hem een arm en begeleidde hem naar zijn stoel, waar hij met een diepe zucht in neerplofte. Fleur sprong enthousiast op de stoel naast hem, zette haar ellebogen op haar knieën en haar handen onder haar kin. “Hoe is het met u?” vroeg ze, terwijl ze met haar lichtblauwe ogen naar hem opkeek. De man tuitte zijn lippen en liet zijn hoofd ...

... vertwijfeld heen en weer deinen, alsof hij een hele zorgvuldige afweging aan het maken was. “Z'n gangetje,” grapte hij uiteindelijk. “Maar een stuk beter nu jij er bent.” Hij knipoogde naar haar. “Ahh, wat lief!” glimlachte ze. Ze vond het altijd zo schattig wanneer hij dat deed, en ze wist dat híj het wist. Ze kon het dan ook niet helpen dat ze, telkens wanneer hij naar haar knipoogde, een kleurtje kreeg. Hij moest er om lachen. “Nee meisje,” vulde hij aan, “met mij gaat het goed hoor. Wat pijn in de knieën,” hij wreef met zijn handen over zijn knieschijven, “pijn in de armen, en ik kan me vaak dingen niet zo goed meer herinneren...” Ze knikte. “Wat heeft u met uw knieën gedaan?” vroeg Fleur zachtjes. Hij keek haar moeilijk aan: “sorry... wat?” De man legde zijn hand achter zijn oor. Fleur boog wat naar hem toe: “Wat u met uw knieën heeft gedaan.” Joep veerde begrijpend terug. “Niks, niks,” zei hij. “Ik denk dat het de verandering van het weer is.” Fleur knikte. “Lekker weertje hè? Dat zonnetje zo?” Ze zag een guitig lachje op zijn gezicht verschijnen. “Houdt u ook wel van toch?” vroeg ze met haar vrolijke, zangerige stem. Joep knikte. Hij kon er niets aan doen. Toen Fleur zich naar hem toe had gebogen om zich beter verstaanbaar te kunnen maken, was zijn blik onwillekeurig op haar truitje gevallen. Een speels, een tikkeltje strak, turquoise lentetopje. Het was niet al te diep uitgesneden, maar net voldoende om de eerste aanzet van haar jonge borstjes te zien. Haar lichte, ...