Fleur van de thuiszorg - Sex Verhalen

Fleur van de thuiszorg

De lentezon scheen op haar gezicht en voor een seconde sloot Fleur haar ogen. Ze genoot van de heerlijke warmte van de eerste warme zonnestralen van het nieuwe voorjaar. Ze snoof de frisse lucht op en hoorde de vogels kwetteren, terwijl ze rustig op en neer wiegde op haar zwarte omafiets. Het was de eerste dag van het jaar waarop iedereen weer eens zonder winterjas naar buiten kon en ze maakte hier dankbaar gebruik van. Wat had ze dit gemist! En wat was ze blij dat de donkere seizoenen voorbij waren. Het blonde meisje duwde de oordopjes van haar muziekspeler in de oren, zette zich af tegen de muur en rolde langzaam de oprit van het huis van haar ouders was. Op weg naar haar werk. Het was nog vroeg en zelfs als ze rustig zou fietsen, zou ze er nog te vroeg zijn. Het kon haar niets schelen. Fleur hield van het bijbaantje dat ze deed. Sinds een maand of vijf werkte ze, via een thuiszorgbureau, als huishoudelijke hulp bij ouderen van dagen thuis. Ze verdiende niet eens zo veel – doorgaans minder dan haar, eveneens zestienjarige, vriendinnen –, maar het was haar ook niet om het geld te doen. Fleur had een zwak voor bejaarden, ze kon er niets aan doen. Ze wist ook niet of het voortkwam uit een soort van medelijden, wanneer ze een omaatje bij de pinautomaat van de kassa zag staan; geen idee hoe te pinnen. Een soort mededogen met de opa die met uiterste inspanning nog net de stadsbus in kon klimmen voor zijn – misschien wel enige – wekelijkse uitje. Het maakte iets los bij haar. ...

... Van binnen kon ze wel huilen, van buiten zou ze ze het liefst tegen haar aan drukken. Ze was echter een te verlegen meisje om in de meeste gevallen ècht te hulp te schieten. Uiteraard was ze de eerste die opstond in de bus wanneer er geen zitplaatsen meer waren, maar een gesprek aanknopen durfde ze nooit zo goed. Aan de buitenkant was er niemand die zag hoe inlevend en lief dit meisje daadwerkelijk was. Het is dan ook nauwelijks voor te stellen hoe gelukkig ze was, toen ze hoorde dat ze was aangenomen als huishoudelijke hulp. In die hoedanigheid, zo hoopte ze, zou ze wèl met de opaatjes en omaatjes durven te kletsen. Zou ze ècht iets voor ze kunnen betekenen. Want voor Fleur was het meer dan enkel een bijbaantje. Meer dan wat dan ook wilde ze er voor de oudjes waar ze werkte, zijn. Even had ze gewerkt bij meneer Beek. Even maar, want kort nadat ze bij hem was begonnen met werken, was het snel slechter gegaan met hem. Binnen anderhalve maand moest meneer Beek naar een verpleegtehuis en werd zijn huis leeggehaald. Ze was er nog wel enkele keren gaan kijken. Twee weken had het slechts leeg gestaan. De grote ruiten aan de voorzijde van de gelijkvloerse woning leken twee enorme, donkere ogen die haar aankeken. Iedere dag keek ze terug en elke week bracht ze meneer Beek een bezoek in het verpleegtehuis. En hoewel hij haar vaak niet eens meer herkende, voelde ze dat dit was wat ze nog voor hem wilde doen. Na tweeënhalve week was er plotseling van alles te doen rondom de woning waar ...