Voetjes op de grond (12) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (12)

... dat zou willen, dan blijf ik met plezier tot vanavond laat tussen je benen liggen om met jouw kutje te spelen.” “Malle meid,” giechelde ze. “Laat ons dat maar niet doen. Je zou me nog veranderen in een kwijlende idioot. Ik denk niet dat ik dat overleef.” “Dat wil ik uiteraard niet op mijn geweten hebben, maar wat zou je ervan denken als ik nu je voetjes eens onder handen neem?” “Jij en je fetisj voor voeten,” antwoordde ze. “Nou ja, ik denk wel dat ik dat nog net kan hebben.” Dat was het antwoord waar ik op hoopte. Eindelijk… Voor ze zich kon bedenken zat ik al gehurkt tussen haar benen. Met beide handen tilde ik haar rechtervoet van het bed op en begon die intens te strelen. Suzanne duwde de kussens onder haar hoofd weg zodat ze zich loom op het bed kon uitstrekken. Eenmaal ze comfortabel lag boog ik mijn hoofd een beetje en begon haar hele voet te likken. Eerst de bovenkant, dan langs haar enkel in de richting van haar hiel en vandaar over het bescheiden eeltplekje op haar voetzool, om zo uit te komen bij haar tenen. Ik genoot ervan om mijn tong in elke opening tussen haar schattige teentjes te wurmen. Dat genot werd nog vele malen groter toen Suzanne dat moment uitkoos om haar linkervoet op mijn rechterborst te leggen en ze met haar grote teen mijn harde nippeltje begon te strelen. Een zucht slakend opende ik mijn mond en het volgende moment zoog ik haar kleine teen krachtig in mijn mond. Terwijl ik haar voet bleef strelen kwamen uiteraard ook haar andere tenen weldra aan ...

... de beurt. Ik sabbelde, knabbelde en zoog dat het een lieve lust was en vrij snel had Suzanne in de gaten dat ik zoveel daadkrachtiger tewerk ging als zij met haar voet wat steviger tekeer ging op mijn borst. Minutenlang gingen we zo door. Met regelmaat wisselde ik van voet en Suzanne van borst. Mijn opwinding steeg en bleef stijgen, waardoor ik Suzannes stemmingswissel niet opmerkte. Plots voelde ik haar vrije voet niet meer op mijn borst en denkend dat vermoeidheid of spierpijn daarvan wel de oorzaak zou kunnen zijn, keek ik naar haar gezicht. De vraag die ik in gedachten had, kreeg ik echter niet over mijn lippen, want over allebei haar wangen rolde een dikke traan. “Suzanne?” Ze draaide haar hoofd van me weg en barstte in snikken uit. Niet begrijpend wat haar zo verdrietig maakte, legde ik haar been op het bed, klom over haar dijbeen en vleide mezelf zijdeling tegen haar aan. “Suzanne, wat scheelt er?” vroeg ik zacht,tegelijk teder mijn arm om haar heen leggend. “Snap jij dat dan niet?” Het leek me meer een snauw dan een vraag en haar snikken ging over in huilen. “Nee,” fluisterde ik met rillerige stem. “Alsjeblieft, zeg me wat er scheelt, Suzanne. Ik hou van je. Je mag me alles zeggen, écht wel.” Ik hoopte dat ze zich naar mij toe zou draaien, maar in plaats daarvan begon ze nog feller te huilen. Het leek me beter haar wat tijd te gunnen, maar toen ze er maar niet uit leek te geraken, wurmde ik mijn hand onder haar hoofd. Door wat zachte druk uit te oefenen lukte het me ...