Voetjes op de grond (12) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (12)

De volgende morgen was ik al vroeg wakker. Met toenemend genoegen liet ik de gebeurtenissen van de avond voordien in mijn hoofd nog eens passeren. Misschien had ik dat beter niet gedaan, want gaandeweg maakte dat goed gevoel plaats voor een soort onrust waar ik me allesbehalve lekker bij voelde. Hoe zou Suzanne reageren? Zou ze me het niet kwalijk nemen dat ik haar als het ware had verleid? Was ik niet veel te snel en veel te ver gegaan in mijn poging om haar liefde voor mij terug te winnen? Wat gedaan als ze me zou verwijten dat ik misbruik maakte van de situatie? De emotionele spanning die zich beetje bij beetje opbouwde werd zo groot dat ik al gauw wist dat er van slapen niets meer in huis zou komen. Anderzijds was opstaan ook geen optie, want ik wilde niet dat Suzanne wakker zou worden door mijn gestommel in huis. Woelend lag ik de minuten af te tellen tot de wekker acht uur aangaf. Langer hield ik het echt niet uit en na een snelle douche begon ik alvast met de voorbereiding van het ontbijt. Mijn innerlijke spanning klom naar een hoogtepunt toen ik Suzanne de trap hoorde afdalen. Zodra ze me echter met een vriendelijke glimlach op haar gezicht een goede morgen wenste, was het me duidelijk dat ik me nodeloos zorgen maakte. Ze oogde zo ontspannen en tegelijkertijd straalde ze zoveel meer energie uit dan wat ik in de voorbije dagen had gezien. Helemaal gerustgesteld was ik toen ze haar hand op haar buik legde en me toevertrouwde dat zowel zij als de baby voor het eerst in ...

... weken een perfecte nachtrust hadden gekend. Tijdens het ontbijt zaten we al gauw te kletsen als goed vriendinnen. De intieme gebeurtenissen van de avond voordien waren geen gespreksonderwerp maar het was duidelijk dat die dingen toch niet als ongemakkelijk tussen ons hingen. Terwijl Suzanne een douche nam, ruimde ik de keuken op en nadat ik haar behulpzaam was bij het aankleden, gingen we de deur uit voor een korte wandeling, vlakbij in het gemeentebos. Een hele tijd zaten we daar op een bankje bij de vijver te praten over de dingen die de voorbije jaren in onze levens de revue gepasseerd waren. Uiteindelijk schetste Suzanne me een beeld van de emotionele rollercoaster waarin zij terechtkwam toen Ben haar verliet. Dankbaar omdat ze me in vertrouwen nam en tegelijk ook wel om haar mijn medeleven te betuigen, nam ik haar hand in de mijne. Het was een spontaan gebaar, waarop zij wellicht even spontaan reageerde door met haar schouder tegen die van mij aan te leunen. Een klein gebaar slechts, maar het liet mijn hart wel sneller slaan. Tegen de middag aan steeg de temperatuur alweer tot boven de dertig graden. De hittegolf was nog lang niet voorbij, dus bleven we binnen. Ik vond het een goed idee toen Suzanne voorstelde om de babykamer dan maar te behangen. Niet dat ik veel ervaring had met behang en lijm, maar ik ging ervan uit dat het me met haar steun wel zou lukken. We lachten allebei toen ze zei dat haar hulp hoofdzakelijk zou bestaan uit aanwezig zijn en morele steun bieden, ...