Voetjes op de grond (11) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (11)

... begreep ik pas toen ze mijn hand pakte en die tegen de zijkant van haar buik drukte. “Suzanne…” stamelde ik verbaasd, “ik voel de baby schoppen.” “Ja… Ik denk dat jij die kleine al even geil maakt als zijn mama.” Ik giechelde om haar grapje, maar dan boog ik voorover zodat ik mijn wang tegen haar buik kon leggen. De baby bleef schoppen, ook toen Suzanne haar hand op mijn hoofd legde en mijn wang met zachte dwang tegen haar buik gedrukt hield. Zo intiem verbonden met haar had ik me nog niet gevoeld sinds de dag dat ik bij haar in huis kwam. Het warme, verliefde gevoel wat me overviel liet me dromen dat het dekentje van afstandelijkheid weldra helemaal van haar zou afvallen, zodat ik haar weer naar hartelust zou kunnen liefhebben. Tegen de tijd dat de baby stopte met schoppen, had ik een plannetje klaar om alvast een eventuele volgende stap in die richting te zetten. “Suzanne?” “Hmm?” “Ik zat te denken…” Een aarzeling veinzend, liet ik mijn vingers al kietelend over haar dij op en neer gaan. “Misschien kan ik je daarmee… helpen?” “Waarmee, lieverd?” Ik was er zeker van dat ze goed genoeg wist wat ik bedoelde, maar blijkbaar wilde ze het uit mijn mond horen. “Als jij echt zo… zo geil bent, dan zorgt dat voor een soort stress, toch? Waarschijnlijk is dat niet goed voor de baby.” “Dat is waar,” zei ze, “maar wat kan ik daaraan doen?” “Misschien kan ik het voor je doen.” Mijn woorden klonken amper luider dan een fluistering, want mijn aanvankelijke bravoure liet me op dat moment ...

... in de steek. Ik durfde Suzanne niet eens aan te kijken, goed wetende dat ik zwaar teleurgesteld zou zijn als ze mijn aanbod afwees. “Wat zou jij voor me kunnen doen?” vroeg ze enkele tellen later. Uiteraard kon ik niet meer terug. “Nou… je daar beneden aanraken… strelen en zo… zodat jij een orgasme krijgt.” “Nee, Marianne!” reageerde ze ferm. “Zelfs al zou ik het willen, dan nog mag ik dat niet van je verlangen. Ik weet ook wel dat we in het verleden heel intiem waren met elkaar, maar op dit moment bevind ik mij voor wat mijn gevoelsleven betreft in een soort vacuüm. Voorlopig ben ik niet in staat om lief te hebben. Het zou dus eenrichtingsverkeer zijn en dat mag ik niet van je verlangen.” “Dan nog wil ik het graag voor je doen,” drong ik aan. “Suzanne, ik ben hier om voor je te zorgen. Voor jou en voor de baby, dus wat jij ook maar nodig hebt, ik zal het altijd voor je doen.” Een spannend half minuutje ging voorbij waarin geen woord gezegd werd. Uiteindelijk deed ze haar benen langzaam uit elkaar en toen ik haar aankeek, zag ik in haar ogen een hoopvolle glinstering. Net alsof ze nog niet wilde geloven dat het echt ging gebeuren. Ik glimlachte om haar opgewonden onschuld en knikte alleen maar. “Weet je het zeker?” Met die vraag wilde ze me wellicht de kans geven om alsnog terug te krabbelen, maar geen haar op mijn hoofd dat daaraan dacht. “Héél zeker.” Ik knielde tussen haar benen en ging op mijn buik liggen. Met mijn gezicht bij haar kutje kon ik haar opwinding bijna voelen ...