Marie-Simone En Fabian
Datum: 14-1-2019,
Categorieën:
Hetero
Auteur: Marie-Simone, Bron: Opwindend
... straten verder.Ze stuurt ons de bocht door. En ik wijzen. Daar bij dat stoplicht naar links, de Bilderdijk in, en dan staan we daar voor het rode licht te wachten. Wat moet je dan zeggen in de stilte voor het rode licht. Het is toch wel vreemd. Zomaar vrijwel schouder aan schouder met een wildvreemde in een klein autootje. Dat geldt ook voor haar. We kijken elkaar zonder iets te zeggen vragend aan. Net of de ander iets gaat zeggen, maar het blijft stil. En het licht staat nog steeds op rood. Godskelere, wat duurt dat lang. Ik weet niet wat er gebeurt, maar er gebeurt toch wat. Ze zegt het half vragend, als een uitnodiging die al half en half bevestigd is. Met schitterende ogen waar licht uitstraalt. Ga met mij mee, schatje. Ik knik als het licht op groen springt en zij vol gas rechtdoor door de Kinkerstraat scheurt en bij de Nassaukade nog net door oranje linksaf knalt.Natuurlijk liggen we in haar bed, we doen het niet op de grond. We zijn naakt zonder kleren aan en kijken naar elkaar. Zij kleedt me met haar warm glanzende ogen uit. Ik voel me klein en nietig vergeleken bij haar, naast al dat Surinaams welvaren. Ik heet Shmailia, zegt ze en haar gezicht is één grote genietende smile. Die naam past bij haar, hoe zou ze anders moeten heten? De kans dat ze Marie-Simone zou heten, was wel heel erg klein, die chagerijnige trut met haar dunne giechellachje, en ik denk meteen niet meer aan haar. Ik heet Fabian. Ze shmailt met al haar blinkende tanden dat het een mooie naam voor een ...
... mooiboy is. Jij mooiboy, schatje. Ze zal het nog meerdere malen zeggen voor ze me later thuis afzet. Ik krijg de indruk dat het niet alleen wil zeggen dat ik een mooie jongen ben, maar dat ze met deze drie woorden mijn hele karakter, neen, mijn hele persoonlijkheidsstructuur doorgrondt, blootlegt zoals ik daar naakt zonder kleren lig. Zelf zou ik daar jaren en duizenden pagina's voor nodig hebben en dan nog zou het allemaal gelogen zijn.Haar hand streelt mijn kruis in. Hij is nog slap en wordt nauwelijks groter. Wil je me niet neuken, schatje. Ja, jawel. Jawel, maar. Maar ik ben bang dat ik niet groot genoeg voor je kan zijn. Dat is psychisch, zegt ze, mag ik je proeven, als ik je proef dan heb je zo meteen geen last van psychisch meer. En dan verdwijnt mijn lulletje onder duizend zwarte krulletjes. Ik kan niet zien wat daar gebeurt, maar des te beter en des te harder voelen. Ik voel haar full proof lippen eindeloos lekker proeven. Eindeloos lekker, maar het komt heel snel. Ze glimlacht tevreden, zie je wel, schatje. Je bent echt een echte man, schatje, je komt veel te snel. Maar hij is wel stijf gebleven, net als van een jonge jongen. Ze perst met haar hand de laatste druppels uit mijn eikel en smeert ze over haar grote halfharde tepels heen. Kom maar proeven en ze trekt mijn mond naar haar weidse heuvels, die halve watermeloenen van mat glanzende chocola. Haar borsten, want dit kun je echt geen tieten noemen, zijn ook zonder de steun van Marlies Dekkers stevig, flubberen, ...