Gewraakte Vrijheid - Sex Verhalen

Gewraakte Vrijheid

'Vince!' riep ik vanuit de waskamer. 'Haal die papiertjes nou eens uit je broekzak voor je die in de wasmachine gooit!' Met een zucht plukte ik de witte pluisjes van de stof. 'Anders controleer je de zakken een keer voor je 'm aanzet, Annika.' snauwde Vince geërgerd terug. 'Het is toch een kleine moeite om dat er even uit te halen?' zei ik, bijna onhoorbaar. Vince had het echter toch gehoord. 'Als het zo'n kleine moeite is, wat zeik je dan? Je laat zelf ook altijd je zooi slingeren. Ruim dat eerst maar eens op voor je mij ergens op aanspreekt.' Misschien had ik het inderdaad zelf moeten doen, dacht ik. Toen ik de was had opgehangen, besloot ik even een luchtje te gaan scheppen. 'Ik ga even naar zee.' zei ik tegen Vince, die als een zombie naar zijn computerscherm staarde. Zonder op te kijken gebaarde hij dat ik de deur dicht moest doen. Ik sloeg mijn ogen neer. 'Rot op, jezus!' snauwde hij toen ik niet snel genoeg was. Vince zat als het aan hem lag, dag en nacht achter het vettige beeldscherm in zijn gamekamer om online spellen te spelen.Ik pakte mijn jas van de haak, propte de huissleutels in één van de zakken en trok de voordeur achter me dicht. Ik stapte in mijn auto en reed weg. Als ik me eenzaam of verdrietig voelde, reed ik naar de duinen om bij de zee mijn hoofd leeg te maken. In de duinen voelde ik me altijd rustig. Ik besloot eens naar een ander deel van het strand te rijden en ik parkeerde de auto op de verder lege parkeerplaats. Ik rende met tranen in mijn ogen ...

... de trap op. Toen ik boven kwam, ging de zon juist onder in een prachtig kabbelende zee. Meteen dreven al mijn nare emoties weg. Het zand waar ik ging zitten was droog en zacht. Ik rustte mijn hoofd op mijn knieën, mijn vingers door het zand woelend. De zachtjes rollende golven hadden een rustgevende werking op mijn geest. Ze deden me vergeten dat ik mijn plek in de wereld niet durfde te vinden. Vince had een beklemmende grip op mij en mijn gedrag. Dat wilde ik voor mezelf nooit toegeven, en reageerde dat onbewust op mezelf af. Maar het lag nooit aan Vince, want ik hield van hem, en vergaf hem alles wat hij me ooit had aangedaan.Volgens anderen was ik een mooie meid om te zien. Mijn van nature golvende, blonde haar en donkerblauwe ogen gaven me een speels voorkomen. Ik was 23 en werd door anderen vaak beschreven als 'zorgzaam en hartelijk'. Niet mijn woorden; ik vond mezelf een botte trut. Wellicht onterecht, maar dat zou ik destijds nooit over mezelf gezegd hebben. Ik deed er niet toe, vond ik, en er was nog nooit iemand geweest die mijn gedachten had willen veranderen. Alle fouten die ik maakte, rekende ik mijzelf hard aan. Zelfs Vince had nooit echte waardering voor me uitgesproken. Eigenlijk kon ik mij niet eens goed bedenken waarom ik bij hem was, maar dat wilde ik ook niet.De wind waaide zachtjes door mijn haren, en toen ik mijn ogen opende, voelde ik me even vrijer dan ooit tevoren. De gedachte aan Vince deed me fronsen. 'Wat doe ik nog bij hem?' had ik mezelf hardop ...