Gewraakte Vrijheid - Sex Verhalen

Gewraakte Vrijheid

... vlieg onder een slipper.Ik keek snel de andere kant op toen hij zijn blik weer op mij richtte.'Kan ik misschien iets voor je doen?' vroeg hij aarzelend.Wat moest ik daar nou op zeggen? 'Hoe bedoel je?' vroeg ik, terwijl onze blikken een vluchtig moment kruisten. Alsof mijn hart werd geraakt door Cupido's pijl, berispte ik mezelf om deze naïeve gevoelens.'Soms kan een knuffel helpen. Ik bedoel, ik wil niet als een smeerlap overkomen, maar je ziet eruit alsof je best een arm om je heen kunt gebruiken.' Zijn stem klonk oprecht en vriendelijk.'Dat vind ik heel aardig, maar het is wel een beetje raar, toch?' veronderstelde ik.'Ja, ik had al zo het idee dat het je wat raar toe leek. Misschien helpt het als ik uitleg waarom ik je zo benader. Mijn jongere zusje heeft jaren geleden erg in de put gezeten, en ik heb haar nooit geholpen.' Ik hoorde de emotie in zijn stem zich opbouwen. 'Op een dag was het gewoon te laat, ze wilde niet meer. Ik wist het al voor ik mijn telefoon opnam. Ik heb me er altijd schuldig over gevoeld dat ik niets deed, ondanks dat ik haar leed wel zag.'Zijn woorden kwamen best hard aan, maar op een andere manier stelden ze me gerust.'Dat klinkt heftig. Maar het is toch niet jouw schuld?' Ik probeerde hem onopvallend te bestuderen terwijl hij naar de horizon staarde.'Niet mijn schuld, nee, maar niet helpen maakt je indirect toch medeplichtig.' zei hij op zachte toon.'Je kunt het verleden niet veranderen... Sorry, dat klinkt wel heel afgezaagd, hè?'Niklas ...

... glimlachte naar me. 'Geeft niet. Het is wel zo. Er valt niets meer aan te doen... Maar je mag daarom best vertellen wat jou hier bracht vanavond.''Ik had even wat rust nodig. Mijn vriend, is soms een beetje bot, en ik kan daar niet altijd goed mee omgaan.'De schemer kwam op, nu de zon praktisch verdwenen was en de lucht blauwroze kleurde.'Oh, dat klinkt niet prettig. Wil je vertellen wat hij heeft gezegd?''Ik sprak hem ergens op aan, maar hij legde de schuld bij mij. En misschien had hij wel gelijk, maar het was al de derde keer vandaag dat hij me afsnauwde, dus ik wilde even weg.''Wat vind je leuk aan hem?' vroeg hij toen.Ik dacht even na en sloeg mijn ogen neer. 'In het begin was hij heel lief voor me. Maar de laatste tijd gaat het niet zo lekker.' Mijn onderlip trilde en uit alle macht wilde ik voorkomen dat ik moest huilen.Zonder iets te zeggen ging hij dichterbij me zitten en sloeg een arm om me heen. Hij trok me tegen zich aan. Zo een genegenheid had ik in tijden niet van iemand ervaren.'Je laat je er niet onderlopen, toch? Jij mag er ook zijn, net als ieder ander mens.' zei Niklas zacht. Ik knikte, maar zijn positieve aandacht ontroerde me en de tranen kwamen toch. Hij pakte mijn kin met zijn hand en duwde mijn hoofd een beetje omhoog, zodat hij me kon aankijken.'Als hij jou niet waard is, dan hoef je niet bij hem te blijven hè?' Door mijn tranen heen zag ik zijn oprechte medeleven.Hij sloeg zijn twee armen om me heen en knuffelde me. Zijn aangename geur drong mijn neus binnen. ...