Gewraakte Vrijheid - Sex Verhalen

Gewraakte Vrijheid

... afgevraagd. Ik verborg mijn hoofd tussen mijn opgetrokken knieën en sloeg mijn armen eromheen. Een traan rolde van mijn wang in het zand en ik zag met een wazige blik hoe het zand eraan vastkleefde. Ik droogde mijn wangen en keek naar de onophoudelijke branding, terwijl ik ineengedoken zachtjes heen en weer schommelde.'Alles oké?' zei een stem, die me deed schrikken. Ik knikte en wendde mijn blik af in de hoop dat de man weer zou vertrekken. Ik was hier ten slotte gekomen om alleen te zijn.'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken. Mag ik even bij je komen zitten?' zei de onbekende man. Ik slikte de brok in mijn keel weg en zei: 'Oké.'De man ging ongeveer een meter van me af in het zand zitten en uit mijn ooghoek zag ik dat hij naar de horizon keek. 'Prachtig plekje hier hè?'Ik knikte. 'Ja, vind ik ook.' zei ik, en ontsteld door de aanwezigheid van de man die ik niet kende, probeerde ik te bedenken hoe ik hier weg kon komen. Of ik hem kon laten vertrekken.'Als je wilt dat ik wegga, moet je het zeggen hoor. Ik zag je hier zitten, en het leek alsof je verdrietig was. Als je ergens over wilt praten, dan luister ik naar je.' Even was het stil. Ik begreep totaal niet waarom hij naar mijn onbeduidende dilemma's wilde luisteren.'Maar als je dat niet wilt, begrijp ik dat. Dan schud je gewoon je hoofd, en dan ga ik, goed?' Ik knikte wederom. Zijn woorden stelden me lichtelijk gerust.'Nare dag gehad?' vroeg de man, op zachte toon. Ik had hem nog altijd niet aangekeken, en had geen ...

... idee welk gezicht er bij deze stem hoorde. Ik haalde mijn schouders op.'Ik zal je niets doen, nogmaals, als je wilt dat ik ga, mag je het heus zeggen.' zei hij vriendelijk. Iets aan zijn stem klonk zo veilig, dat ik toch niet wilde dat hij ging.'Nee.' zei ik zacht. 'Ik ben gewoon...''Verlegen?' zei de man lachend. Ik knikte. 'Dat geeft toch niets. Ik zal me eerst eens voorstellen. Ik ben Niklas.'Ik keek naar de uitgestoken hand en na een korte aarzeling, pakte ik deze vast.'Ik ben Annika.' zei ik, nog zachter dan voorheen.'Annika, wauw, mooie naam. Wat betekent het?''Het betekent “lief”, geloof ik.''Dat geloof ik meteen.'Ik glimlachte, en staarde naar de horizon. Ik wilde wel praten, maar ik wilde mensen nooit opzadelen met mijn onbelangrijke problemen.'Ik had even een plek nodig om tot rust te komen.' zei Niklas. 'Jij ook, gok ik?'Ik voelde me onnozel dat ik niet echt deelnam aan het gesprek.'Ja, ik kom hier soms als ik het nodig heb.'Toen hij de andere kant op keek, wierp ik een vluchtige blik op zijn zijaanzicht. Tot mijn verbazing zag hij er een stuk beter uit dan ik had verwacht. Ik schatte hem eind dertig. Hij droeg een bruin pilot jack met denim jeans en hij had zo'n opgeschoren kapsel met het langere haar bovenop achterover gekamd. Behoorlijk modern, maar ik vond het wel leuk. Het korte baardje maakte zijn look perfect af. Nu viel ik doorgaans niet op de knapste mannen, maar tot mijn verbazing voelde ik me ontzettend opgelaten, nu zijn uitstraling mij plat sloeg als een ...