1. Appie Boy - 3


    Datum: 26-11-2018, Categorieën: Homo Auteur: Rick.1993, Bron: Opwindend

    ... op mezelf zou gaan en ze waren blij dat het een feit was. ‘Iedere zaterdag feest bij Rick.’ Uhm nee, toch maar niet, af en toe prima, iedere week, geen denken aan!Van Sam hield ik expres afstand, alweer. De makkelijke weg. Ik zorgde dat ik in de winkel was toen hij klaar was met werken en kon hem zelfs tegelijkertijd met zijn broer naar huis sturen. Zo viel het ook niet op dat Sam altijd langer wegbleef dan Stijn. De makkelijke weg zorgde al drie weken voor succes, voor mij althans.Een week sliep ik nu in mijn eigen huis en het was fantastisch. Iedere avond Netflix op televisie en als er dan is een programma kwam dat ik wilde zien dan keek ik dat zonder tussenkomst van mijn ouders. Tal van voordelen maar toch ook enkele nadelen. Zo moest ik nu zelf boodschappen doen, wassen het huis schoon houden. Dat waren dan weer nadelen. Maar al met al wogen de voordelen ruimschoots op tegen de nadelen. Ik had dus een topweek die totaal zou omslaan deze vrijdagavond maar vooral de zaterdag. Vrijdagmiddag had ik daar nog geen idee van.Na het sluiten van de winkel en het verdelen van de paden onder de vullers zat ik op kantoor administratie te doen. Toen stond hij daar opeens. Zijn blauwe ogen boorden zich diep in die van mij terwijl hij de deur dichtdeed. Het glas in de deur zorgde ervoor dat iemand die langsliep ons wel zou kunnen zien maar niet zou kunnen horen. ‘Waarom negeer je me opeens en stuur je me iedere vrijdag vroeg weg?’ Zijn vraag verraste me niet maar kwam op dit moment wel ...
    ... onverwachts. Met deze doordringende blik die me strak aankeek kon ik bijna niet nadenken. ‘Ik stuur je niet vroeg weg en ik negeer je al helemaal niet.’ Ik wist dat het ongeloofwaardig klonk en hij wist het ook. Hij ging op de hoek van het bureau zitten. ‘Dus je doet nog hetzelfde als een aantal weken geleden? Dan vindt je het vast niet erg.’ Hij zoende me meteen. Toen zijn lippen de mijne raakten voelde het alsof er een schok door me heenging. Ik dacht niet meer aan de problemen die misschien konden volgen. Ik dacht niet aan iemand die ons zou kunnen zien. Ik dacht alleen maar aan hem. Ik zoende hem vol overgave terug. Ik realiseerde me dat ik dit gemist had. Dat ik hem gemist had. Onze tongen vonden elkaar en vol overgave zoenden we. Toen hij zich terugtrok en ik mijn ogen opendeed dacht ik in een flits iets bij de deur te zien maar dit zou wel heel toevallig zijn. Ik besloot er verder geen aandacht aan. ‘Volgens mij doe je ook niet anders’, hij zei het met een bepaald soort lach. ‘Je zoent nog even goed als de vorige keer. Maar goed, ik moet weer verder met vullen, zie je nog wel.’ Hij bleef me verbazen.Gelukkig konden we vrij vroeg naar huis, de vulling was snel weggewerkt. Na vijf minuten was ik thuis. Ik liet me op mijn bank vallen en zette de televisie aan om nog even een serie te kijken. Een minuut later kletterde de regen tegen de ramen. De wind zat er flink achter. Een lichtflits schoot door de lucht en er volgde een oorverdovende knal. Wat een weer. Ik was zo blij ...