Awakenings 13 - Sex Verhalen

Awakenings 13

... Horst even privé van gedachten te wisselen, dus als u mij toestaat?’De rector haalde zijn schouders op.‘Wel dan, het zei zo, we spreken elkaar zo dan.’Hij stond op, en met een nieuwsgierige blik verliet hij de kamer.We waren alleen, en ik keek met enig welgevallen mijn conrector aan.Hoofdstuk 44De conrector keek me aan, onzeker en knipperde zenuwachtig met z’n ogen.Ik keek naar hem, met een flauwe glimlach om mijn lippen.Genoegdoening!Gerechtigheid!Ik wilde het allebei, en nu zou ik dan in staat zijn om dat te verkrijgen….Mijn oom Frank…..Geruime tijd geleden had oom Frank mij een verhaal verteld, waar ik echt van gesmuld had, maar waar ik de portee niet echt van doorgrondde.Nu dus wel. “Wraak is een gerecht dat het zoetste smaakt als het koud wordt opgediend”, zo zegt een Chinees spreekwoord. Nou ja, wraak…. Ik wilde geen wraak, ik wilde alleen maar dat er recht gedaan werd…… en ome frank had mij, zonder het te willen, en zonder het te beseffen de middelen ertoe gegeven…..Jean Beresford!Een dominee, en vooral: een van de conrectoren van onze school!Ik nam mijn kans waar.De conrector van de hogere afdelingen, Ds. Jean Beresford, had zich blijkbaar enigszins hervat en vroeg: ‘Wat ben je van plan, jongeman? Waarom heb je mij deze foto laten zien?’‘Dat is heel simpel! Ik wil gerechtigheid!’‘Gerechtigheid?’‘En’, hij wees met een vertrokken gezicht naar de foto voor hem op tafel, ‘wat denk je hiermee te bereiken?’Ik bleef kalm, zonder emoties en, raar genoeg, koesterde ik toch ...

... de een of andere vorm van respect voor de man, die er ondanks zijn branie toch wel erg hulploos uitzag.‘Ik wil gerechtigheid, zoals ik u al zei, doctor Beresford (hij was gepromoveerd op een proef-schrift over Zwingli), ik wil dat deze hele charade heel snel tot een einde komt, en Ú ben de man die dat kan bewerkstelligen’. Ik haalde de envelop tevoorschijn, nam de foto’s eruit en legde ze zwijgend voor hem op tafel.Hij bekeek de foto’s schijnbaar onaangedaan, maar ik zag intussen wel dat zijn handen tril-den…‘Mmmm, chantage??’Dat laatste kwam er bitter en ook wel venijnig uit.Ik sloeg met m’n hand op tafel.‘NEE!!! Geen chantage!! Met alle respect, conrector, maar ik heb die foto’s al járen, en als ik gewild had, had ik er al jaren geleden misbruik van kunnen maken. Misbruik ja! Maar, ik acht mezelf een fatsoenlijke vent, en dat is NOOIT in me opgekomen, geloof het of niet!Het enige wat ik wil, nogmaals, is dat er gerechtigheid gedaan wordt, dat ik eerlijk behandeld wordt, dat ik als MENS bejegend wordt, en niet als een soort van afvallige die zwaar moet boe-ten voor zijn zogenaamd zondig leven…’Hij keek me peinzend aan.‘Stel dat ik op je verzoek zou willen ingaan, STEL….. dan moet je je wel realiseren dat deze zaak uiterst precair ligt……. De rector heeft z’n standpunt al bepaald, dat zal je inmiddels wel duidelijk geworden zijn! Ik heb uiteindelijk niet zoveel invloed als jij me schijnt toe te dich-ten….. En als ik dan met de rector daarover zou willen spreken, en de rector ...