De bekentenis [P. Anonymous] - Sex Verhalen

De bekentenis [P. Anonymous]

... voegde ze er venijnig aan toe: “Ik wil jou nóóit méér zién!” Ze draaide zich om en liep de nog openstaande voordeur uit. Femkes woorden raakten Mike als een mokerslag. “Lieverd, wacht, zo heb ik het nooit bedoeld,” riep hij haar vertwijfeld na. Toen hij naar buiten liep zag hij hoe Femke haar fiets van het slot haalde. Het schijnsel van een lantaarnpaal accentueerde de donkere vlekken in het strakke textiel rond haar benen. Mike stapte op haar af en greep haar bij de schouders. “Kom terug naar binnen, zo kun je toch niet over straat,” probeerde hij haar op andere gedachten te brengen. “Dat had je dan eerder moeten bedenken,” beet Femke hem toe. Haar ogen schoten vuur. “Ik denk dat we gewoon even rustig moeten praten,” probeerde Mike wanhopig. “Ik heb jou helemaal niets meer te vertellen,” brieste Femke. “En als je me nu niet loslaat vertel ik al je vrienden en familie wat voor pervers mannetje jij bent.” Geschrokken deed Mike een stap achteruit. Machteloos moest hij toezien hoe Femke met haar nog nadruipende broek op haar fiets sprong en woest trappend in de nacht verdween. Verslagen liep Mike terug naar binnen. Hij had het goed verknald. Een prachtige avond was door zijn idiote plan geëindigd in een drama. Mistroostig staarde hij naar de grote plas op de donkere plavuizen in de hal, en de vochtige voetafdrukken die verrieden waar Femke zojuist nog had gelopen. De kille woorden van zijn grote liefde dreunden nog na in zijn hoofd. Was hij haar echt voorgoed kwijt? ...

... Maandagochtend. Lusteloos hing Mike achter zijn computer. Ruim twee weken waren er verstreken sinds Femke woedend bij hem was weggegaan. Twee lange weken waarin hij heen en weer was geslingerd tussen de hoop op een hereniging met zijn geliefde en de vrees dat intussen de halve stad achter zijn rug om kletste over zijn verdorven gedrag. Al die tijd had hij zich nergens toe kunnen zetten. Dagenlang had hij apatisch achter zijn bureau gezeten, terwijl zijn half voltooide afstudeerscriptie hem hatelijk vanaf zijn beeldscherm toegrijnsde. Op de vraag van zijn bezorgde huisgenoten waarom hij nauwelijks nog zijn kamer afkwam, had hij een ontwijkend antwoord gegeven. Uit angst voor nog meer nieuwsgierige vragen had hij nog niemand verteld dat Femke bij hem weg was. Maar zijn stille hoop dat het nog goed zou komen was langzaamaan vervlogen. Meermalen had hij geprobeerd Femke te bellen, maar nooit had ze opgenomen. Op zijn whatsappjes had ze niet gereageerd.Ik mis je, had hij haar gisterenavond in een allerlaatste poging laten weten. Maar wederom was er geen antwoord gekomen. Mike zuchtte mismoedig. In de Windows Verkenner zocht hij naar de map met de filmpjes die hij, voordat hij Femke had leren kennen, jarenlang geobsedeerd had verzameld. Ze stonden er nog. Lukraak klikte hij er één aan. Op zijn scherm begon een blondine met een strak truitje en dito spijkerbroek zenuwachtig voor een gesloten toiletdeur heen en weer te dribbelen. Werktuigelijk pakte Mike een paar tissues uit het kartonnen doosje ...