De bekentenis [P. Anonymous] - Sex Verhalen

De bekentenis [P. Anonymous]

... Demonstratief trapte hij een paar seconden het gas diep in. “Ja, daar bij die Esso kunnen we even stoppen!” Opluchting klonk door in Femkes stem toen ze Mike wees op het bord waarop het tankstation stond aangekondigd. Mike verbaasde zich over de volharding waarmee Femke haar sluitspier in bedwang wist te houden. Ondanks dat hij tegen het einde van het concert zijn blaas nog een keer goed had geleegd, begon hij zelf na twee uur in de auto al weer een behoorlijke aandrang te voelen. Het kon niet anders of Femke moest intussen op ontploffen staan. Toch leek zijn plan om haar in haar broek te laten plassen in duigen te gaan vallen. Bijna terug in de stad waar ze woonden was Femke nog altijd droog. Het kostte hem steeds meer moeite om het meisje waar hij zo zielsveel van hield te blijven kwellen. Zijn plan kwam hem ook hoe langer hoe belachelijker voor: hoe had hij kunnen denken dat Femke willoos haar noodlot zou ondergaan om uiteindelijk troost te zoeken in de armen van haar kwelgeest? Mike kon geen enkele smoes bedenken waarom ze niet even een sanitaire stop konden maken. Totdat hij zag dat de afslag vlak vóór het tankstation naar het westelijk deel van de stad leidde. “Sorry, we moeten er al eerder af,” loog hij. “Dit is de kortste weg naar huis.” Twintig minuten later reed Mike de straat in waarin zijn studentenhuis stond. Femke had al die tijd naast hem zitten mokken, niet begrijpend waarom het nog steeds niet tot zijn botte hersens was doorgedrongen dat ze voor een ...

... plaspauze dolgraag een uur extra reistijd had overgehad. Door in de straten van de stad flink gas te geven had Mike geprobeerd haar ervan te overtuigen dat hij er alles aan deed om haar een vernedering te besparen. Intussen had hij zich er over verbaasd dat haar broek nog altijd geen spoor van nattigheid vertoonde. “Alle parkeerplekken in de straat zijn vol,” zei Mike. “Ik zal een paar straten verderop moeten parkeren.” “Maar dan wel zonder mij,” reageerde Femke korzelig. “Zet mij maar voor de deur af, dan ga ik alvast naar binnen.” “Ja, natuurlijk,” antwoordde Mike, die geen mogelijkheid meer zag om nog meer tijd te rekken. Hij deed een greep in zijn broekzak en gaf haar de huissleutel. Somber keek Mike toe hoe Femke zich met haar hand tussen haar benen naar de voordeur van het in duister gehulde huis haastte en na enige zenuwachtige pogingen het sleutelgat wist te vinden. Toen reed hij verder. Zijn spel was uit. Hij had niets bereikt, behalve dat hij zijn liefje tegen zich had gekeerd. Hij zou een andere manier moeten vinden om haar over zijn gênante fetisj te vertellen. Zuchtend parkeerde hij de auto. In gedachten zag hij voor zich hoe Femke op datzelfde moment opgelucht haar plas in de toiletpot liet stromen. Maar toen Mike even later de hal binnenliep, trof hij Femke nog altijd in paniek. Ze stond verbeten te trekken aan de deur van het toilet. “Wat heb je met die deur uitgespookt?” beet ze hem toe. “Dat kloteding is niet open te krijgen!” Met een schok herinnerde Mike zich wat ...