-
De bekentenis [P. Anonymous]
Datum: 20-8-2018, Categorieën: Plassen, Auteur: P. Anonymous, Bron: Gertibaldi
Met in elke hand een grote kartonnen beker baande Mike zich een weg door de dichte menigte. Op zo’n vijftien meter van het podium hield hij stil. Hij tuurde ingespannen om zich heen. Hoewel dit al de derde keer was dat hij iets te drinken had gehaald, had hij nog altijd moeite zich te oriënteren in de kolkende mensenmassa. Hij glimlachte toen hij in het schemerdonker Femke ontwaarde, die met haar handen in de lucht enthousiast stond mee te zingen op de tonen vanViva la vida. Mike stootte zijn vriendin aan en hield haar de beker sinas voor. Het was bloedverzengend heet in het stadion, dus Femke pakte de aangeboden verfrissing gretig aan. Mike keek tevreden toe hoe ze direct een paar ferme slokken nam. Femke bracht haar mond naar Mikes oor. “Wil je misschien vlak voor het eind alvast vertrekken?” poogde ze boven de decibellen van Coldplay uit te komen. “Dan zijn we vóór de ergste drukte buiten.” “Nee joh, dat hoeft niet,” brulde Mike terug. “Dan mis jij je favoriete nummers. Ik stel voor dat we ons straks gewoon in het gedrang storten. We hebben alle tijd.” Femke knikte dankbaar en richtte haar blik weer op de bühne. Half doof door het twee uur lange geluidsbombardement schuifelden ze drie kwartier later voetje voor voetje naar de uitgang. Als altijd verwonderde Mike zich weer over de enorme hoeveelheid mensen die zo’n stadion kon herbergen. “Ik vond het vet,” zei Femke. “Bedankt dat je me hebt getracteerd.” “Geen dank,” antwoordde Mike, “ik vond het zelf ook erg leuk.” Hij ...
... pakte Femkes hand en weefde zijn vingers in die van haar. “Maar nu gaan we weer lekker naar huis. Al mijn huisgenoten zijn naar hun ouders, dus we hebben dit weekend het rijk alleen.” “Ik ga eerst nog even naar de wc,” zei Femke toen ze langs de toiletten liepen. Mike had niet anders verwacht. Zijn vriendin was nooit een meisje geweest dat een toiletbezoek tot het laatste moment uitstelde. Voordat ze ergens vertrok om in auto of openbaar vervoer te stappen, ging ze steevast nog even plassen. En sinds het voorval van drie maanden geleden had ze meer dan ooit het zekere voor het onzekere genomen. Het verbaasde hem niet dat ze na drie bekers frisdrank enige aandrang voelde. De laatste keer dat hij naar de bar was geweest had hij, met het oog op de naderende terugreis, zelf ook alvast de urinoirs aangedaan. “Weet je het zeker?” vroeg Mike. Hij wees op de lange rij voor de damestoiletten. “Het halve stadion wil nu plassen. Ik wil best een uurtje op je wachten, maar als we onderweg gewoon even een tankstation nemen, ben je veel sneller aan de beurt.” Hij zag Femke twijfelen. Een stemmetje in zijn binnenste riep dat hij haar niet mocht manipuleren. Een ogenblik aarzelde hij, toen vervolgde hij: “Kom op, de auto staat vlakbij.” Femke stond duidelijk nog even in dubio. “Okee,” gaf ze ten slotte toe, “we rijden wel even naar een tankstation.” Terwijl ze doorliepen zag Mike haar nog een paar keer achterom kijken naar de overbevolkte toiletruimte. Even later sloot Mike met zijn oude ...