Eerste schreden (9) Laura - Sex Verhalen

Eerste schreden (9) Laura

... beelden in de hal, die een halve cirkel vormde, met twee trap einden die naar boven liepen. De beelden waren prachtige sculpturen van vrouwen, gekleed in Griekse lakens. Een gekuch attendeerde me op gezelschap en mijn blik keek rond en ontwaarde de oude dame die bij een boog stond. Een doorgang bedoel ik, die een boog vormde, voorzien van twee planten aan de zijkanten ervan. Nu bij het betere licht zag ik ook dat de oudere dame eigenlijk helemaal niet zo oud was. Daar waar ik vermoedde dat ze rond de 60 zou zijn, leek ze eerder midden in de 40. De kleding natuurlijk gaf het verkeerde beeld. Ze had zich gekleed zoals mijn oma zou doen, platte degelijke schoenen, een lange grijze jurk, met daarover een donkere mantel. Het grijzige haar zat in een antiek bolletje op haar hoofd bijeengehouden en ze droeg een bril. ' Volgt U mij' hoorde ik beheerst . Zonder aarzeling liep ik haar achterna om terecht te komen in een vrij ruime salon. Bewonderend keek ik rond naar alle attributen die er waren neergezet. Wat kleinere sculpturen, veel porselein in allerlei vormen en allemaal antieke kasten en meubels. Het was net of ik een tijdmachine achteruit werd gezet richting de 18e eeuw. 'Gaat u zitten' klonk het uit de mond van de dame. Ik keek naar de stoel die daarvoor centraal in het vertrek was gepositioneerd en nam plaats. Ze schoof zachtjes, of hoe moest ik het zien eigenlijk, op haar plaats in een andere stoel die schuin tegenover me stond. Mijn blik dwaalde even van haar af toen ze ...

... niets zei, en ik keek naar het schilderij aan de muur naast haar. Het was een statig portret van haar, of haar moeder, de gezichtstrekken kwamen overeen. Alleen de vrouw op het schilderij droeg enkel een laken, bijeen gehouden door een touw om haar middel. Toch had de schilder een bijzondere techniek gebruikt, want het schaduwspel zorgde ervoor dat het leek alsof ze aan het wandelen was. Ze was het stralende middelpunt van een soort middeleeuws bacchanaal met aan beide zijde tafels waaraan mannen zaten. Hoe langer ik naar het schilderij keek hoe meer ik gebiologeerd raakte door de hele aanblik ervan. Van afstand zag het er wat donker uit, met het blauwige gewaad als sprankelend voorkomen die een mooie slanke vrouw onthulde. Maar verder kijkend zag ik een tafereel uitgebeeld van een vrouw die door een menigte schrijd en waarvoor ieder op zijn manier respect toonde. De een toonde een soort knikje, de ander bood geld aan haar, een derde liet stukken stof zien. Net of ze aanbeden werd door iedereen, terwijl ze summier gekleed was. Het viel me op dat er geen sieraden zichtbaar waren. Slechts het laken, of mantel want om haar heen was geslagen, en bij elkaar werd getrokken door een touw. Een licht kuchje deed me gelijk schuldig voelen en met het schaamrood op de kaken wende ik mijn gezicht af en keek naar de dame aan de andere kant van de tafel. Licht gerinkel achter mij was hoorbaar en de jonge dienstmeid kwam aanlopen met een kan koffie en twee kopjes. Ze zette het voor me neer, ...