-
Uit De Hand...
Datum: 14-8-2018, Categorieën: Overspel Auteur: Marieke, Bron: Opwindend
... hoor! Ik vind het juist wel leuk je in een zomers outfitje te zien in plaats van in je nette kantoorpakje.” Hij keek naar m’n gladde gebruinde benen en knipoogde: “Het ziet er allemaal heel goed uit hoor!” Ik bedankte hem voor het compliment en Lucas zette de auto in beweging. “Jij weet de weg hè?” vroeg hij me en tikte daarbij heel kort met z’n hand mijn bovenbeen aan. Ik knikte en gaf hem aan welke richting we op moesten. “Het is ongeveer een half uurtje rijden”, zei ik. We kletsten en lachten wat en al vlug reden we het dorp uit en naderden een rotonde. Lucas legde zijn hand op m’n bovenbeen en vroeg: “Moeten we hier rechts of rechtdoor?” Ik gaf aan dat we voorlopig nog rechtdoor moesten. Omdat ik van hem gewend was dat hij nogal ‘aanrakerig’ was, maakte ik geen opmerking over de warme hand op m’n bovenbeen en hij verwijderde hem pas toen hij de rotonde moest nemen. Vanuit m’n ooghoek zag ik dat Lucas mij meer in de gaten hield dan de weg! Ik keek naar beneden en zag dat, doordat mijn voeten aan weerszijden van de dikke bos bloemen stonden, mijn stugge spijkerrokje omhoog geschoven was over mijn bovenbenen. Lucas had een vrij uitzicht op mijn lichtblauwe slipje waarbij hij door het kant heen ongetwijfeld de aanzet van mijn schaamlippen kon zien! Geschrokken keek ik opzij naar Lucas: “Je had me wel eens mogen zeggen dat ik er niet als een dame bijzat!” Hij haalde lachend zijn schouders op en reageerde: “Hoezo? Ik vind dat helemaal niet erg hoor! En daarnaast… je zit er ...
... juist als een dame bij. Alles wat ik zie is juist heel erg damesachtig!” “Nou zeg!” reageerde ik en gaf hem een por in z’n zij. “Je maakt me verlegen!” Lucas lachte nu hardop en zei: “Volgens mij wordt jij niet gauw verlegen!” Ik keek voor me uit door de voorruit en antwoordde simpel: “Klopt!”Als reactie van zijn zijde legde Lucas zijn warme hand weer op mijn bovenbeen en terwijl hij zachtjes over m’n been wreef vroeg hij: “Maar je doet je rokje niet naar beneden?” Ik haalde m’n schouders op en zei: “Nee. Doordat die bos bloemen daar ligt kan ik m’n voeten niet anders zetten en dus schuift het ding toch weer omhoog. Daarbij… je hebt nu toch al de kleur van mijn broekje gezien.” Lucas grijnsde breed: “Ja, een mooie kleur en een mooi slipje. En… ik weet nu weer iets meer over je!” “O ja?” Hij knikte. “Wat dan?” vroeg ik. “Dat je een kaal kutje hebt!” Ik draaide m’n hoofd zijn kant op en reageerde: “Zo zeg! Lekker direct!” Hij lachte voluit. Ik wachtte eventjes en zei toen: “Je hebt wel gelijk hoor. Maar heeft tegenwoordig niet iedere vrouw dat?” Hij haalde z’n schouders op: “Ik zou het niet weten. Behalve die van m’n vrouw zie ik er eigenlijk geen.” “Ik denk het wel”, mompelde ik, “al mijn vriendinnen hebben een kale en ik denk dat wij een goede vertegenwoordiging voor de rest zijn. En jouw vrouw dan?” “Streepje. Die wil niet aan ’n hele kale. Vind ik wel jammer, maar ja..” Ik lachte en keek hem aan: “Denk je trouwens dat Anneke ook een kale heeft?” Hij maakte een wegwerpgebaar. ...