1. De Uitvaart - 2


    Datum: 21-6-2018, Categorieën: Overspel Auteur: Mannox, Bron: Opwindend

    Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:De Uitvaart - 1Die tred, die vanzelfsprekendheid, die wie doet me wat houding, er leek helemaal niets veranderd aan Richard. (lees ook de Uitvaart 1)Alsof er helemaal niets was voorgevallen liep hij naar voren in de aula, het lichte geroezemoes voor lief nemend. Iedereen hier wist welke kloof er was ontstaan tussen hem en zijn ouders.Ik hoorde zijn moeder wanhopig snikken, niet wetend hoe te reageren. Zijn zus sloeg haar arm om haar heen en zei duidelijk verstaanbaar ’je bent een lul Richard, dat je nu pas op komt dagen.’Maar hij stond zeker een halve minuut onaangedaan stil voor de kist van zijn vader. De ceremoniemeester wilde hem met zachte dwang wegleiden. Richard weerde zijn arm af en liep toen resoluut naar het spreekgestoelte en haalde diep zuchtend een papier uit zijn binnenzak.‘Wees niet bang mama en zus. Ik ben hier niet om ruzie te maken maar om afscheid te nemen. Er is veel gebeurd. Te veel eigenlijk, maar de dood en het afscheid is voor iedereen. Ik heb lang nagedacht of ik dit moest doen. Maar ik heb besloten niet verbitterd te blijven. Tot de gebeurtenis die een wig tussen jullie en mij heeft gedreven, kijk ik terug op een fijn leven met jullie en met pa. Dat wil ik herdenken en ik wil hem vergeven voor het moment dat ik het vertrouwen in hem verloor.Onze levens zus en mama, zijn gescheiden, nu na bijna tien jaar kruisen ze elkaar weer.Het zal nooit meer zo zijn als vroeger, maar we moeten verder.Ma, je hield ...
    ... van pa en je bent hem door dik en dun blijven steunen. Zus, jij ging de shit niet uit de weg, en je hebt je over pa en ma ontfermd die hun oude dag natuurlijk heel anders voor zich hadden gezien.Ik zie nu in dat ik met afstand in tijd, jullie niet had mogen verwijten dat het liep zoals het liep. Dat kan ik niet terugdraaien. Ik hoop wel dat we achter het verleden een punt kunnen zetten.‘Het was muisstil in het crematorium. Dit was zo’n moment dat wie er bij was nooit van zijn of haar leven meer zou vergeten.Ik keek ademloos naar ‘mijn Richard’ in wie ik in alles de man herkende waar ik tot over mijn oren verliefd op was geweest. Zijn gezicht iets taniger dan vroeger was hij nog even mooi. Dezelfde uitstraling en even krachtig en vertrouwenwekkend als vroeger.‘Godverdomme! waarom had hij het zo verkloot! Woede welde weer op in me, maar die liep niet synchroon met wat andere delen van mijn hersenen aanstuurden. Ik had keiharde tepels. Mijn hart bonkte in mijn keel, mijn onderbuik kwam in opstand en mijn kut begon te drijven.Ik werd nog bozer op mezelf. ‘Dit mocht niet! dit kon niet!’‘Ik zou hem moeten straffen en zijn pik er af moeten snijden omdat hij me gedumpt had voor problemen waar ik part noch deel aan had gehad.De zelfingenomen narcistische klootzak die mij in de steek had gelaten omdat zijn ego een deuk had opgelopen omdat zijn droom in duigen was gevallen.’‘Ik wilde schelden, ik wilde hem voor rotte vis uitmaken en schreeuwen dat hij een huichelaar was die alleen aan ...
«1234...11»