Tampa Boys - 2 - Sex Verhalen

Tampa Boys - 2

... schrijven die daar zeer goed in bleek te zijn. Het leek hem verstandig om ze de komende tijd twee keer per week te zien voor controle. Hij liet nog een antibioticakuurtje achter, voor beiden een week lang iedere dag een pil.Ik leverde de jongens af bij Maria die een lichte maaltijd voor ze had gemaakt, krokante tosti’s, met warme minisnacks, banaantjes, druiven en lekkere proteïne shake’s. Ondertussen bracht ik John en zijn assistente naar de lobby. Hij was het eens met mijn idee dat het hier ging om een geval van ernstige verwaarlozing en misbruik, alleen in wat voor context daar kon hij niets over zeggen. Nadat ze waren vertrokken spoedde ik me weer terug naar de jongens die naast elkaar lekker zaten te smikkelen. Ik wachtte tot ze uit waren gegeten en kletste intussen wat met Maria, maar dan in het Spaans. ‘Ik denk dat die knapen heel veel aandacht, geduld en afleiding nodig hebben Jelmer, ze zijn naar mijn idee heel lang aan de normale maatschappij onttrokken geweest’. ‘Waarom denk je dat’ ,vroeg ik. ‘Dat is mijn moederinstinct’, zei ze, ‘vraag maar aan je schoonmoeder’. ‘Maar’ ,zei ze, ‘jullie staan er niet alleen voor hoor, in dit geval ben ik dag en nacht voor jullie beschikbaar, dat weet je toch?’. Ik glimlachte, en gaf ze een kus op haar wang. ‘Het hangt er van af hoe lang ze hier blijven’, zei ik.Ik richtte me weer op de twee jongens. Ze zaten onderuitgezakt uit te buiken met de hand voor hun mond om de boertjes tegen te houden. Benjamin ging meteen rechtop zitten ...

... en keek me weer onzeker aan met zijn grote blauwe ogen. ‘Moeten we nu weg?’ Dit was al de tweede keer dat hij vroeg of dat ze weg moesten. Ik ging op een stoel aan de tafel bij hen zitten. ‘Wat heb ik nou gezegd?’ ‘We zouden eerst een rondleiding doen, daarna moeten we nog even praten over jullie toestand en wat we daar aan kunnen doen, want ik zou het leuk vinden als jullie hier voorlopig willen blijven, maar daar moeten we dan wel goede afspraken over maken. ‘Dus we hoeven echt niet weg?’ ‘Nee echt niet’, lachte ik, ‘Ik wil graag dat jullie hier blijven want dan kunnen we pas goed voor jullie zorgen’. ‘Gelukkig’ ,zei Benjamin met een diepe zucht. Hij stond op, en struikelend over zijn slippers viel hij om m’n nek. ‘Dankjewel Jelmer, dankjewel. Hij had zo’n lief blij koppie, ik kreeg zelfs een kus van hem, geweldig! We gingen staan en toen kreeg ik zelfs nog een dankbare dikke hug van allebei de knapen. En zelfs Maria ontkwam niet aan een beurt, ha ha. Ze zagen er al een heel stuk beter uit dan vanochtend toen ik ze voor het eerst ontmoette.Tijdens de rondleiding door de villa vroeg ik Benjamin hoe hij mijn naam wist toen hij zijn ogen open deed in de lunchroom. Hij vertelde dat ze over ons gehoord hadden bij Burger King aan Fletcher Avenue, dat is niet eens zo heel ver hier vandaan. Een week geleden waren ze daar toevallig en hadden er Old Chap ontmoet. Old Chap is een bijna gepensioneerde werknemer van Tom, een superkerel van Afro Amerikaanse afkomst. Hij was uit zichzelf ...