1. Tampa Boys - 2


    Datum: 17-12-2017, Categorieën: Homo Auteur: Jelmer, Bron: Opwindend

    Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Tampa Boys - 1--- © Jelmer ---In het eerste deel hebben jullie kunnen lezen dat we al twaalf jaar in Tampa wonen aan de oostkust van Florida. Daar hebben we twee bedrijven, een juridisch adviesbureau en een handelsonderneming. We hebben ook een voedselbank waarvan de dagelijkse werkzaamheden uitgevoerd worden door vrijwilligers. In het eerste deel was te lezen dat s‘morgens vroeg twee jongens in de lunchroom zaten waar iets mee aan de hand bleek te zijn. Dat zijn Curtis en Benjamin, alleen zaten die daar niet voor niks.Wendy hield even een oogje op de twee jongens terwijl ik met Tom belde op zijn cellphone ; ’Tom, er zitten hier twee jongens die dringend onze hulp kunnen gebruiken, vraag jij aan Maria of ze snel even een gastenkamer in orde wil maken, de airco aanzetten en de badkamer in orde brengen?’. ‘Nu meteen?’ Vroeg Tom. ‘Ik ben er over tien minuten met die twee’, zei ik. ‘Komt in orde’ ,antwoordde Tom zonder verdere vragen. We hadden wel vaker met dit soort dingen te maken gehad.Wendy tikte me aan. ‘Jelmer, die jongen zit op een cellphone te kijken’. Ik keek om en zag dat Curtis naar het ding in zijn hand zat te staren. Ik spoedde me terug naar het tafeltje waar ze zaten en ging weer op mijn hurken aan de zijkant zitten. ‘Heb je een berichtje gekregen?’ Hij knikte. ‘We moeten weer weg’ ,zei hij, ‘we hebben geen tijd’. Ik dacht even na… ‘Als je nu je cellphone aan mij geeft dan krijgen jullie van mij alle tijd die je nodig ...
    ... hebt om weer twee leuke mooie jongens te worden, en wij lossen dan al jullie problemen op, oké?’Hij was even stil, en ik zag hem razendsnel nadenken, zijn ogen glinsterden terwijl we elkaar zwijgend aankeken. Ik lag mijn armen op het tafeltje en leunde afwachtend met mijn kin op mijn handen, ik glimlachte en gaf hem een knipoog. Hij keek nog es naar de cellphone in zijn hand en toen weer naar mij. Toen kreeg ik een glimlach van hem terug en reikte hij me het ding aan tussen zijn duim en wijsvinger. Ik stak het ding in m’n kontzak. Benjamin kreunde zacht en bewoog zijn hand die naast zijn hoofd op tafel lag. Hij deed zijn luikjes open en ik zag twee mooie lieve blauwe ogen me recht aankijken. Hij kende me niet eens, ik had hem volgens mij nog nooit eerder ergens gezien maar het eerste wat hij deed was een lieve glimlach op zijn fijne gezichtje toveren. ‘Dag meneer’ ‘zei hij, ‘bent u Jelmer?’. ‘Ja, dat ben ik’ ,zei ik met een glimlach. Hij liet een diepe zucht van verlichting horen.‘Ik ben Benjamin’, zei hij. Hij was niet lekker geworden, had de tafel onder gespuugd en was in z’n eigen kots in slaap gevallen. Dat was vast niet van de alcohol.‘Ga je met me mee naar binnen’ ,vroeg ik aan hem, ‘dan kunnen jullie lekker badderen, eten en dan lekker slapen?’ Hij richtte zich op en keek Curtis aan. Curtis knikte alleen maar naar hem en zijn ogen glinsterden weer. ‘Maar ik ben ziek meneer’ ,zei Benjamin. ‘Dan bel ik een dokter voor je die je komt onderzoeken en dan wordt je snel weer ...
«1234...9»