Het Proberen Waard - 4 - Sex Verhalen

Het Proberen Waard - 4

... het ook niet. Ik dacht dat ik alleen Aaf zou laten schrikken… dat jij het al wist…’’ Nu wist ik niet of ik hem moest geloven. Hij deed z’n best, dat wel.,,Dus Megan heeft gezegd dat ik dit okay zou vinden? Was jij het niet die me laatst nog zei rustig aan te doen? En heeft Megan je dan niet verteld dat we de laatste tijd hard aan onszelf bezig waren…?’’ Die laatste vraag deed mij breken. Ik snikte er van. Ik had nu het idee dat ik al jaren een relatie had met een vrouw die ik niet ken. Een vrouw die het niet interesseerde dat zij veel meer voor me was. Namelijk iemand die ik dacht te kennen. Iemand die ik vertrouwde op allerlei gebieden en dus ook het intieme. Het had als een gezamenlijke reis gevoeld, en toen ging ze opeens alleen door.-Het idee dat Pascal dit had gedaan om ‘wraak’ te nemen op Aafje maakte het niet minder erg. Maar even kwam hij niet als een complete klootzak over. Heel even. Ik kon me wel in hem verplaatsen, wat betreft de vervelende gevoelens die hij had over gehouden van de blijkbare wens die Aafje had ten opzichte van mij. Maar ik kon me niet in Megan verplaatsen. Zou ze echt zo hebben zitten te liegen? Ze wist dat ik dit niet goed zou vinden, en ik hoopte maar dat dit de eerste keer was. En al zou ze dit doen om hem te helpen Aafje terug te pakken, dan klopte dat toch ook niet voor het gevoel. Megan was zo blij met Aafje erbij. Of niet?-Waar is ze?!’’ vroeg ik hem nog een keer.,,Ze wilde naar huis.’’ Z’n stem was plots een stuk rustiger. Die van mij ...

... nog niet. Verder werd er gezwegen. Ik strompelde overeind en rende de trappen weer af. Ik verzon al van alles wat ik tegen haar zou zeggen, zou schreeuwen. Wie dacht ze wel niet dat ze was?!-Ik drukte op de knop van de automatische deur en stormde naar buiten waar het zelf ook nog aan het stormen was. Ik rende de straat uit, en daar stond ze opeens. Onder een lantaarnpaal met de regen die haar silhouetteerde in het felle licht. Ze keek naar me. Het was misschien twintig meter. Ik vergat alles. Want daar stond ze. De vrouw waar ik van hield. De vrouw die me bedrogen had. Ik hijgde en keek met ernst haar kant op. Ik kon me niet meer bewegen.,,Waarom?!’’ schreeuwde ik hard over een straat waar niemand meer op te vinden was. Ze bleef staan. Dit kon ze niet menen. Dit kon ze me niet aandoen. Alles wat we hadden opgebouwd, is weg. Niet alleen dit avontuurtje, maar ons huis, onze toekomst… En waarom? Waarvoor? Ik besefte het allemaal. Ik had altijd al gezegd dat alles zou veranderen, maar zag dit niet aankomen. M’n benen werden nog zwaarder en met de regen die me tegen de grond leek te drukken, legde ik m’n handen op de straat en liet ik m’n hoofd rusten op de koude stenen. Ik trok het niet meer.-De hand op m’n rug was warm. De twee handen die m’n hoofd niet veel later overeind haalden waren nog veel warmer. Ik keek haar aan. Met tranen in m’n ogen zag ik haar tranen in haar ogen. Haar lip trilde. Ze zei niets. Ze was doorweekt. Ik ook. Ik had het net nog koud, maar nu ik haar aankeek ...