1. Het Proberen Waard - 4


    Datum: 7-5-2018, Categorieën: Groep Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... niet meer. Ik begon er steeds minder van te snappen. Waren dit de ogen van iemand die mij graag had vernederd? Ik dacht van niet. Het waren wel de ogen die ik van haar herkende.,,Hoe kon je?’’ vroeg ik haar stil. Ze begon te snikken en liet haar hoofd zakken. Ze huilde. Ik schudde even met m’n hoofd en kon niet geloven dat ik mijn boosheid voelde vertrekken met dat ik haar zo zag. Ze drukte haar voorhoofd tegen het mijne aan en haar handen trokken zenuwachtig en eindeloos over m’n wangen door, alsof ze bang was mij te verliezen.,,Het is niet wat je denkt.’’ zei ze dan. Maar ik wist niet meer wat ik dacht. ,,Het was een fout.’’ Dat was het dus. Een β€˜β€™fout’’. Gelukkig, dan wist ik dat ook weer. Ik pakte haar polsen en trok haar van me weg en duwde haar achterover.,,Nee!’’ zei ik haar dan hard en kwam overeind. ,,Jij bent een fout…’’ Ik keek haar treurig maar doordringend aan en nu brak ze weer. Ik liep haar voorbij waarna ze zich angstig en wanhopig aan m’n onderbeen vastklampte, maar rukte die snel bij haar weg. ,,Ik wil je niet meer zien.’’ zei ik zonder om te kijken en liet haar daar op de straat liggen. Daar waar ze hoorde. Ik wilde het niet eens meer horen. Ik kon niet geloven dat ze een goeie reden zou kunnen verzinnen voor wat ze gedaan had.-Thuis viel ik in de armen van Aafje zoals zij eerder deze avond in mijn armen was gevallen. Ik kon me niet meer herinneren dat ik zo hard gejankt had. Maar ik schaamde me er niet voor. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Er waren ...
    ... vast wel ergere dingen om over te janken, maar elke keer dat ik me besefte dat ik en Megan zo close waren geworden doordat we elkaar alles konden toe vertrouwen, braken de dijken weer door en voelde ik me gewoon zo waardeloos. Pascal en Aafje hadden ondertussen wel weer contact gehad, maar Megan liet niets van zich horen, en was me ook niet achterna gelopen. Heel even had ik me nog zorgen gemaakt, maar als zij de rivier in zou springen, zou ik dat alleen nog maar aanmoedigen. Niet netjes, maar zo diep zat ik die put.-Aafje was lief voor me, al was ze ook een paar keer boos naar de gang gelopen met haar telefoon in haar hand. Pascals woorden waren me bijgebleven en voor hun relatie hielp het vast niet dat ze hier bij mij bleef nu. En ik zei haar dan ook dat als ze terug wilde, dat best kon. Even vergat ik dan dat haar misschien wel hetzelfde geflikt was, al was ze er nu redelijk rustig onder. Ze was dan ook wel gewend haar mannetje met een ander te zien… En ik was al zo kwaad, zonder ook maar wat te zien te hebben. Stel je voor dat ik hun betrapt had. Dan hadden ze beiden van de twaalfde mogen opstijgen.-,,Is het waar?’’ vroeg ik haar voorzichtig. Ze keek me verrast aan en vragend wachtte ze op meer? ,,Vind je me leuk?’’ vroeg ik dan door. Ze viel even stil, glimlachte kort, en zei me hier niet druk over te maken. Maar dat deed ik al. ,,Is het waar?’’ vroeg ik haar dan, nu wat bozer. Ze schrok dan ook.,,Weet niet.’’ zei ze dan na even kort haar schouders opgehaald te hebben. ...
Β«1...345...25Β»