De stagiair (deel 3) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 3)

... van vandaag is leeg. Er gaan uren voorbij, waarin ik me afvraag waarom we hier zijn en wat er plaats vindt, maar ik kom er maar niet achter. Als de avond valt krijg ik een bericht op mijn GSM binnen van Annet, met de boodschap “auto voorverwarmen, we vertrekken binnen ½ uur”. Volgens de instructie rijdt ik naar de afhaalstrook en wacht ik op een teken om richting de uitgang te mogen vertrekken, wat na een kleine 20 minuten gebeurt via mijn GSM. Keurig laat ik mevrouw Klinkers instappen, waarna Annet volgt, zodat we vlekkeloos kunnen vertrekken richting het huis van mevrouw Klinkers. De dames kletsen vrolijk gedurende de rit, waarbij ik niet de indruk heb dat mevrouw Klinkers Annet ziet als een ondergeschikte, ondanks dat ik slechts flarden van het gesprek meekrijg omdat ik geconcentreerd ben op de weg. De rit is vermoeiend, omdat het donker is en de weg eentonig is, doch ik kwijt me serieus van mijn taak en stuur de prachtige Duitse automobiel, zonder onvolkomenheden naar het adres van mevrouw Klinkers, waar we laat op de avond pas arriveren. “Zet de motor maar uit” zegt Annet, als ik de auto op de oprit van mevrouw Klinkers haar villa parkeer. Snel haal ik de sleutel uit het contact en open de deur voor Annet, waarna ik mevrouw Klinkers uit de auto help, door galant mijn arm voor haar op te houden. Tot mijn verbazing haakt ze haar arm in de mijne en wandelt doodleuk richting de voordeur, zonder me ook maar een blik te gunnen, dus ik loop ietwat bevreemd naast haar. De ...

... verbazing wordt groter, als Annet de deur opent en ons voorgaat naar binnen, om de verlichting van de immense hal aan te doen. De deur gaat dicht, waarna mevrouw Klinkers haar jas begint te openen. Mijn gezicht valt open, want mevrouw Klinkers draagt een wel heel sexy jurkje, zo zie ik nu pas, dus ik staar haar ongegeneerd, doch verbaasd aan. “Vind je het mooi?” vraagt mevrouw Klinkers aan mij. “Eh, ja, prachtig” zeg ik eerlijk, tegen de dame van middelbare leeftijd die gehuld is in een strak zwart jurkje dat tot net onder haar knie reikt. Haar decolleté is weergaloos, want haar borsten worden licht opgedrukt, waardoor de borsten dicht tegen elkaar, met een mooie spleet ertussen, gepresenteerd worden. Dit in combinatie met haar ragfijne panty’s in de prachtige zwarte hoge pumps maken haar tot een chique, doch uitdagende verschijning. “Hoe mooi?” vraagt mevrouw Klinkers, die enkele stappen verder de hal in loopt om zichzelf in de immense passpiegel, die manshoog en zeker twee meter breed is, te bekijken. “Heel mooi” stamel ik, terwijl Annet ook haar jas uit trekt, maar deze is in haar gebruikelijke bedrijfskleding gestoken, zodat ze er wel netjes opstaat, maar schril afsteekt tegen de prachtige directrice. “Laat eens zien hoe mooi je me vind” zegt mevrouw Klinkers uitdagend. “Uhm, hoe?” vraag ik verlegen, terwijl ik naar Annet kijk, alsof ik van haar het antwoord verwacht. Annet blijkt echter een grotere rol van betekenis te spelen als de toeschouwer, want ze neemt me bij mijn arm ...