Stephanie 1 - Sex Verhalen

Stephanie 1

... Pim strak aan en weer voelt hij hoe hij een beetje smelt, als hij haar ogen ziet. “Dat vind ik niet,” zegt Pim, “maar mensen als wij zijn wel in de minderheid. De meerderheid zal dus wel vinden dat wij gek zijn, dus ‘ja’, om je vraag te beantwoorden.” Hij kan zijn lach haast niet onderdrukken, als hij dit zegt. “Goed dat je het zelf ook gelooft,” zegt Stephanie. Even is het stil. Pim zit onbewust het jonge, mollige lichaam van het meisje te bekijken en kan het niet nalaten om naar haar flinke borsten te loeren. Als Stephanie hem aankijkt, kijkt Pim weer op. “Ik zou je iets willen vragen,” zegt Stephanie en begint ineens te giechelen, als een klein meisje. “Wat dan?” vraagt Pim. Ze houdt haar handen voor haar mond en schudt haar hoofd. “Word je nu ineens verlegen?” zit Pim te plagen. Stephanie knikt, ze houdt haar handen voor haar mond en kijkt naar haar voeten. “Als je iets van me wilt weten, kom je er op deze manier niet achter,” zegt Pim nuchter. Stephanie zit ongemakkelijk te schuiven op de bank. “Zou je…” Stephanie aarzelt, “…misschien kun jij?” “Kan ik wat?” Pim voelt hoe nerveus ze is en voelt er zelf ook een beetje opgelaten door. “Mij …als slavin?” ze kijkt Pim snel aan en meteen weer naar de grond. “Je wilt mijn slavin zijn?” Pim voelt zich een beetje overdonderd, hij had wel iets gemerkt, tussen hen, hij is niet achterlijk, maar dit had hij niet aan zien komen. Hij heeft zijn mond open en wil iets zeggen, maar het lijkt wel of zijn hersenen even stilstaan en hij ...

... krijgt er geen woord uit. “Zal ik maar gaan?” vraagt Stephanie, “Ik zal het nu toch wel verpest hebben.” Ze staat al op, maar Pim kan op tijd gebaren dat ze weer moet gaan zitten. “Nee…” zegt hij, “…nee, hoor.” Stephanie gaat op het randje van de bank zitten, met haar handen in haar schoot, alsof ze verwacht dat Pim zo tegen haar begint te preken. “Uhm…” begint Pim, “Je weet niet eens wat ik leuk vind, wie zegt dat onze interesses wel overeen komen?” “Vind je me aantrekkelijk? Zou je mij willen gebruiken? Kun je me pijn doen? Ik wil echte pijn…” weer slaat ze haar blik neer en lacht nerveus. “Vast wel,” zegt Pim, “Maar we kennen elkaar pas net.” “Als je op de slavenmarkt een slavin zou kopen, dan weet je toch ook niks van haar? Je kijkt of ze er leuk uitziet en je richt haar af zoals je wilt. Toch? Hoeveel moet je van me weten, om me te laten doen wat jij wilt en hoeveel moet ik van jou weten om te doen wat jij me zegt?” Stephanie praat heel zacht, maar er is een duidelijk enthousiasme te herkennen in haar woorden. “Oké,” zegt Pim, “je hebt wel een punt. We zullen het eens proberen. Maar we blijven wel bespreken of we ons er allebei wel goed bij blijven voelen.” °Als dat je gerust stelt.” zegt Stephanie. “Wat zijn jouw harde grenzen?” wil Pim weten. “Mijn wat?” Stephanie kijkt Pim verbaasd aan. “Harde grenzen. Dingen die je echt niet wil doen, of ondergaan.” “Ik ben nu je slavin, ik heb niks meer te zeggen. Je mag met me doen wat je wilt.” Stephanie trekt een ‘Doh!’-gezicht en ...