Stephanie 1 - Sex Verhalen

Stephanie 1

... laat zich in de bank onderuit zakken. “Dan zullen we meteen even wat duidelijke grondlijnen stellen,” begint Pim, “Je noemt me Meester, spreekt me aan met U, schrijft alle verwijzingen naar mij met een hoofdletter en je zit niet op de bank, maar naast me op de grond.” Stephanie schiet overeind en laat zich dan voorzichtig van de bank glijden. Ze is ineens heel rustig en kijkt Pim vol verwachting aan. “Wat moet ik nou met jou?” Pim kijkt haar aan en lacht, terwijl hij met zijn duim en vingers langs zijn mondhoeken wrijft. “Wat je… Wat U wilt.” Zegt Stephanie braaf. “Trek je kleren uit. Als je hier bent en we zijn alleen, dan zorg je altijd dat je naakt bent. Als je weer naar buiten gaat mag je je aankleden.” Pim begint er lol in te krijgen, dit had hij toch best gemist en het meisje wat zich nu voor hem van haar kleren aan het ontdoen is, is jong, erg mooi en geeft zichzelf zo aan hem. Hij kan de gedachten dat zo meteen de wekker gaat, niet onderdrukken en knijpt voorzichtig in Stephanies arm, om te kijken of ze echt is. Stephanie kijkt verbaasd naar zijn hand. “Laat maar,” zegt Pim, “Ga door.” Even later staat het meisje naakt voor hem, haar borsten trots naar voren en haar handen verlegen voor haar kruis. Stephanie heeft volle, ronde heupen, flinke maar stevige dijen en erg grote, volle borsten, die ze parmantig voor zich uit duwt. Haar lang, rossig haar, hangt als een zijde mantel om haar schouders. Pim kan maar niet geloven dat er zo’n mooi meisje in zijn huiskamer ...

... staat en al helemaal niet dat ze nu naakt voor hem staat. Ze kijkt naar de grond. Stephanies haren glijden over haar schouders en vallen langs haar gezicht omlaag. Doordat ze nog niet lang daarvoor nat geweest zijn, is de slag in haar haren in grove krullen veranderd, die als een gordijn voor haar gezicht hangen en waarachter ze zich verlegen verbergt. “Doe je handen opzij,” zegt Pim. Stephanie laat langzaam haar handen zakken en een klein driehoekje piekerig, rossig-blond haar komt tevoorschijn. Het is geen dons meer, maar het ziet er donzig uit, alsof het nog nooit geknipt, of geschoren is. “Ga je eerst maar eens scheren,” zegt Pim, “In de badkamer, in het kastje onder wasbak, liggen wegwerp-mesjes.” “Dat kan ik helemaal niet,” zegt Stephanie verschrikt, “Dat heb ik nog nooit gedaan.” Dan wordt het tijd dat je dat leert, want als je hier komt moet je zorgen dat je gladgeschoren bent, ook je benen en onder je armen.” “Dat kan ik wel, maar wilt U me uitleggen hoe ik het dáár moet doen?” vraagt Stephanie ongemakkelijk, terwijl ze naar haar kruis kijkt. “Oké, kom maar,” zegt Pim en hij loopt voor haar uit, de trap op, naar de badkamer. Hij laat een laagje lauwwarm water in het bad lopen, pakt een mesje uit de kast en gebaart Stephanie dat ze in het bad moet stappen. Stephanie staat met haar handen, voor haar borsten, in elkaar gevouwen, alsof ze het koud heeft en schuifelt aarzelend naar de rand van het bad. Ze stapt er in en blijft in dezelfde houding naar Pim staan kijken. Pim ...