-
dubbel leven
Datum: 22-6-2020, Categorieën: Hetero Auteur: lex82, Bron: Gertibaldi
... jij diezelfde opwinding ook voelt.” “Hoe kan jij dat nu weten?” probeer ik hem koel te antwoorden maar lieg ik keihard tegen mezelf want toen ik hem zag zitten smolt ik al bijna. Ik vraag mij af hoe hij zo een aantrekkingskracht op mij kan hebben terwijl ik hem nog maar enkele dagen ken. “Enerzijds door je tepels die keihard doorheen je jurkje priemen sinds je me zag en anderzijds ben ik er zeker van dat jeslipje nu kletsnat is.” “Misschien.” Antwoord ik hem en ik probeer de blos op mijn wangen te onderdrukken. “Ik zou je graag hier en nu nemen maar dat is te gevaarlijk, ik weet het. Daarom gaan we het anders doen. Jij doet nu uwslipje uit en geeft het aan mij. Dan drinken we snel iets en haasten ons naar mijn huis en daar neuk ik je! Wat denk je? Zelfverzekerd kijkt hij me aan en wacht mijn antwoord af. Ik glimlach en kijk hem zwoel aan. Even vraag ik mij af wat te doen. Nu toegeven, op het minste dan ook is mij in heel wat problemen storten. Het verstandigste zou zijn om nu op te staan en terug naar huis te wandelen? Maar mijn kloppend hart beslist daar anders over. Mijn handen glijden onder tafel, zo onopvallend mogelijk ga ik onder mijn kleedje en til mijn kontje even op. Mijn vingers haken achter mijn roodslipje en trek het naar beneden. Gelukkig zitten wij in een hoek in het restaurant waar niemand ons ziet. Ik prop mijnslipje in mijn hand en voel duidelijk dat het nat is. Verdomme, ik haat het als hij zo gelijk heeft. Hij kijkt me aan en legt zijn linkerhand op tafel, ...
... open wachtend op zijn trofee. Ik staar hem recht in zijn ogen aan en leg terwijl zijn prijs in zijn hand. “Ik wil niets drinken. Ik wil nu naar huis. Je hebt gelijk, het is te gevaarlijk hier. Daarom dat we nu opstaan en naar uw huis gaan. Zodat je me daar neemt en daarna scheiden onze wegen. Dit is niet goed voor ons beiden. Maar ik kan niet verder zonder een degelijk afscheid. Hij trekt zijn hand terug en mijnslipje verdwijnt in zijn broekzak. Dan staat hij op en loopt zonder omkijken het restaurant uit. Verbouwereerd blijf ik achter, niet wetend hoe ik dit moet opvatten. Ik overweeg even om mij een glas wijn te bestellen om te kalmeren maar alvorens ik de ober kan wenken krijg ik een berichtje binnen. Ik open mijn handtas en lees dat het van hem is. “Waar blijf je? Ik ben al bijna thuis!” lees ik op mijn scherm. Ik lach, sta op en loop het restaurant uit. Ik voel de frisse wind tussen mijn benen op de plaats waar een paar minuten geleden nog mijnslipje zat. Maar de frisheid kan de temperatuur daar niet doen dalen. Met een snelle pas rep ik mij naar zijn appartement. Vrijwel onmiddellijk als ik aan zijn deur klop wordt deze opengedaan alsof hij er vlak achter stond te wachten. Hij neemt mijn hand vast en trekt me naar binnen. Ik heb nauwelijks de kans om zijn appartement te bekijken want hij tilt me op en duwt me tegen de muur.Ik vouw mijn benen om hem heen als onze lippen elkaar raken. Dit is het moment van totale overgave. Zijn handen omvatten mijn blote billen als hij me ...