De secretaresse - deel 1 - Sex Verhalen

De secretaresse - deel 1

... dat je een beetje mee kunt doen, als het gesprek die kant opgaat?" "O, jawel, hoor. Ik hou wel van subtiele humor, ook als die sexueel getint is. Een beetje flirten kan geen kwaad, vind ik, want dat doe ik zelf ook wel eens. En een heel enkele keer loopt dat wat uit, maar dan moet er eerst – zoals ik dat dan noem – een brug worden gebouwd." "Of een tunnel, als een brug wat te opzichtig is." grinnikte Hans adrem. "Precies." lachte Vera vrolijk. Al heel snel toonde Vera dat ze meer in huis had dan alleen een mooi uiterlijk. Ze hadden die week twee keer een zakenlunch en in beide gevallen was de klant nogal onder de indruk van haar schoonheid, hoewel ze zich geenszins sexy had gekleed. Maar in beide gevallen wist ze de man op een subtiele manier op een afstand te houden en toch de order voor de zaak in de wacht te slepen. Dat kwam ook doordat zij een indrukwekkende kennis van de economie etaleerde, waardoor de klant de indruk kreeg dat hij te maken had met mensen, die over kennis van zaken beschikten en die wisten waarmee ze bezig waren. Hans was niet alleen onder de indruk van haar capaciteiten, maar ook van haar inzet. Ze werkte hard, regelde van alles – tot soms zijn eten aan toe, want daar dacht hij vaak niet op tijd om en keek niet op de klok. Hij waardeerde haar er met haar tomeloze energie enorm om en stak dat niet onder stoelen of banken. Soms zette hij een bosje bloemen op haar bureau, dat in een iets kleinere kamer aan de voorkant van het huis stond. Als ze dan op ...

... haar werk kwam en de bloemen ontdekte, glimlachte ze slechts en controleerde of ze wel voldoende water hadden. Terwijl ze aan haar werk ging, probeerde ze te bedenken wat ze terug zou kunnen doen om hem ook eens te verrassen. En ineens kreeg ze een idee. Op de boekhouding, die op de bovenetage was gevestigd, vernam ze wanneer hij jarig was. Ze schrok er bijna van toen ze zich realiseerde dat dat niet eens meer zolang zou duren. Toen Hans op de morgen van zijn verjaardag op kantoor kwam, bleef hij in de deuropening plotseling als perplex staan. Het hele kantoor was behangen met slingers, zijn stoel was versierd en op zijn bureau stond een grote doos. Toen hij die opende, zag hij een grote taart met de tekst "Hartelijk gefeliciteerd" erop. Hij rende bijna naar boven en vroeg aan Harm, de boekhouder: "Wie heeft mijn kantoor versierd? En wie heeft er voor die gebaksdoos gezorgd?" "Ik weet van niks." antwoordde Harm met een effen gezicht. "Nee, en m'n naam is haas." Hans draaide zich om en verliet de boekhouding, een lachende Harm achterlatend. Beneden stapte hij het kantoor van Vera binnen, die net voor de spiegel haar haar stond te kammen. "Goeiemorgen, Vera." zei hij opgewekt. "Wat weet jíj van die versieringen in mijn kantoor? Harm wil niks zeggen, maar die weet volgens mij veel meer dan hij kwijt wil. Ik vertrouw hem voor geen cent." "Goeiemorgen, Hans." lachte Vera opgewekt. Ze kwam met uitgestrekte armen naar hem toe en zei: "Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, jongen." ...