De Duistere Kant... - 1 - Sex Verhalen

De Duistere Kant... - 1

... zou ze achteraf wel doen, klaarkomen in haar mond. Zelfs na haar kont. Zolang ze maar eerst geneukt werd, zacht, hard, diep, snel, traag. Ze waren met twee, ze konden eindeloos doorgaan. De straten volgden elkaar snel op door haar driftige stappen, ze was er bijna. Nog even en ze was veilig, nog even en ze was weer verlaten en wanhopig. Ze konden nog, ze konden haar nog tegen houden en in een portaal duwen, of in die steeg daar, of tegen die zijmuur. Zoveel plaatsen waar ze haar ongestraft konden neuken. Lydia besefte toen nog niet hoe hard de realiteit haar fantasieën kon inhalen.Later zou ze zich de deur herinneren als een baken van licht, als haar redding uit de duisternis. De deur van het kantoor van haar toekomstige werkgever. Ze had zich naar die voordeur gehaast, verward en bezweet. Hoe had ze dit kunnen laten gebeuren? Haar angst had zich vermengd met haar ongebreideld verlangen, ze besefte pas hoe gevaarlijk het was geweest toen het te laat was.Ze moest door, ze moest naar het gesprek. Ze moest ontsnappen. Ze wou terug en toch moest ze verder. Alles was verwarrend, maar alles was ook zo opwindend geweest.Het donker had haar verraden. Ze was haar eigen slachtoffer geworden, niet het hunne.Aan die deur van licht probeerde Lydia zich staande te houden. Ze was nog bezig haar kleren te fatsoeneren toen haar toekomstige werkgever de deur open deed.Alles viel voor even stil. Deze man was anders en daardoor werden de andere mannen weer vager.Zijn blik fascineerde haar: ze ...

... zag geen veroordeling maar ook geen verlangen. Ze zag een man, anders dan de andere mannen van de wereld, maar dan toch weer hetzelfde. Lydia probeerde haar eigen man te zien, de reden waarom ze hier nu bij die vreemde stond. Maar dit lukte niet, de man die ze zag, de werkgever, de geldschieter, de baas, deze man had iets donker. Zijn schaduw viel op de deur. Het licht was maar een afleidingsmanoeuvre geweest.Lydia stuntelde een beetje, ontdaan door de vloedgolf aan emoties.Hij keek haar vragend aan maar vroeg niets. Haar toekomstige werkgever hield de deur voor haar open en wenkte haar naar binnen. Lydia volgde.In het ruime kantoor stond zijn groot bureau, een paar zetels opzij en een enkele stoel midden de kamer. Lydia ging zitten op de stoel. De man nam plaats achter het bureau, achterover geleund, afwachtend.Tot op vandaag weet ze niet waarom ze het gezegd heeft, maar haar eerste woorden van het sollicitatiegesprek waren: ‘Ze zijn me gevolgd...’Op dit punt stop het verhaal.Hier begint uw eigen versie, of die van u en uw partner. Hier start een rollenspel, of hier start een fantasie helemaal van u alleen. Dit gesprek, tussen de vrouw en haar toekomstige werkgever, kan u voeren zonder de minste remming, zonder de minste schroom. In gedachten of in een spel.Ook ik heb mijn eigen versie, mijn eigen fantasie over hoe dit gesprek kan verlopen.Wie mijn versie wil beleven, moet deel twee lezen. Het komt er heel binnenkort aan.Klik hier voor het volgende deel uit deze serie:De ...